Chinito.

#15

["Oo nga kulet. It's me! Miss me? Hahaha."] Di ko alam kung paano niya ulit nakuha yung number ko. Eh ang tagal na namin walang communication.

["Wait teka. Nasa Pilipinas ka na ba?"] 

["Obviously. Hahaha."] 

["TALAGA? Kelan pa?"]

["Labas ka ng gate ng school niyo."]

["Bakit ako lalabas?"]

["Slow mo. Basta labas ka."]

Naglakad naman ako palabas ng gate. Tutal wala na naman akong klase..

Sasabihin ko na sana na nandito na ko. Kaso pagtingin ko sa phone ko deadbatt na. =_____=

"Labas daw ako? Oh nandito na ko. Anong meron?" 

Kaso nakarinig ako ng boses..

"Lumingon ka kasi sa likod."

Lumingon naman ako.Then nakakita ako ng lalaking naka.shades na black. Basta ang gwapo ng porma.

Tumalikod ako. Di ko naman siya kilala. Humakbang na ko palayo. Kaso bigla akong hinug nung lalaki.. "Namiss kita. Kaso ang payatot mo pa din!"

Tsaka ko lang narealize kung sino to.

"Weh?0-M-G! LAWRENCE? Grabe ang gwapo mo!"

"Gwapo na ko dati pa. MAS nga lang ngayon." Grabe ang laki ng pinagbago niya.. Sa looks lang. Kasi yung ugali mahangin pa din. HAHA.

"MAHANGIN DITO. SOBRA!" 

"HAHAHA. Cute mo. Ibang-iba ka talaga sa mga nakilala ko sa States."

Natuwa naman ako kasi nandito na ulit si Lawrence. Aaminin ko may heart beats fast nung nakita ko siya ulit. Pero not the same ng bilis ng heart beats ko pag si Carl yung kasama ko.. Maybe kasi years had passed. Things changed..

Ang bongga nga eh. May sarili na siyang sports car.

Nag.volunteer siyang ihatid ako pauwi.. Habang nasa car nag.kwentuhan kami about sa life niya dun.

"Kumusta naman dun? Masaya ba pag nagiisnow?" 

"HAHA. Oo. Kaso ikaw di ka pwede dun."