TESADÜF AŞK

~BELKİ DE SON DEGİL BİR BAŞLANGIÇ LAZIM~

...Ben hiç ummadığın bir kişiyim."

Gözlerim açık merakla karışık şaşkınlıkla ekrana bakıyordum.Kimdi ki bu kişi ilk başlarda arkadaşlarımdan biri sandım ama bu şakadan çıkmıştı ve arkadaşlarımdan biri de olmazdı.Zaten çok fazla kişi tanımıyordum ki tanıdığım kişilerde benim gibi kişilerdi yapmazlardı yani.

Okul sonu yaklaşıyor geleceğimiz için son sınav okul sonu ile birlikte yaklaşıyordu.Çok ders çalışmazdım ama hani şu 'dersi derste dinlerim.' Tabiri bana göreydi.Çalışmaz ama sınavda iyi olurdum.Sınav için her gün biraz çalışıyor hazır olmaya çalışıyordum.

Sanırım bu son ve tek şansım olacaktı.Her gün çalışmayı biraz daha artırıyordum ve birden olduğu için yorucu oluyordu.Ama katlanmalıydım.

Geceleri gec uyuduğum için daha çok çalışma vaktim oluyordu ve nedense geceleri daha çok iyi anlıyordum.Sanki kafama daha bir fazla giriyordu.

İşte bu gün yine ders çalışıyordum.Tam matematik dersine dalmışken Rüzgar mesaj attı;

Gelen:Bad Boys
"Zeki kızlar biraz iticidir.Kim bilir belki sende öylesindir.Daha iyi fikir veriyim en son gezdiğimiz yer kısaca aşağıdayım.Gel!"

Bu kez sinirlenmiştim.Ben oyuncak değildim her gel demesinde gelip git demesinde gidemezdim.İnat edip gitmedim.beş on dakika sonra tekrar bir mesaj geldi;

"Eğer gelmeyeceksen beklemenin bir anlamı yok biliyorsun değil mi?"

Sinirle üzerime ceket giyip aşağıya indim.Kapıdan çıktığım zaman karşı duvara yaslanmış sigara içiyordu.

Hızla yanına gittim ve yüzüme bakmadan yürümeye başladı.Beraber yürüdük.Aramızda çıkan tek ses onun sigara içerkenki alıp verdiği nefeslerdi.Bu sanki bana güzel geliyordu.Ses fazla güzeldi.Sanki benim nefesimi o sağlıyordu.Kollarımı birbirine bağlayıp yavaşça yürümeye devam ettim.Yere bakıp keyifle dinlerken ses gitti.Yerimde durdum ve yavaşça başımı kaldırıp baktım.Arkadaydı;

"Bir sorun mu var?"
"Hayır,yok."
"Neden durdun?"
"Bilmem,durasım geldi sanırım."

Başımı sağa ve sola sallayıp yavaşça önüme dönüp yürümeye başladım.

"Benimde yürüyesim geldi.Bence seninde gelsin."

Ayak seslerini duyuyordum.Ama fazla hızlıydı.Sinirli gibi.Boşverip yürümeye devam ettiğim sırada kolumu sıkıca tutup kendine çevirdi.Sinirlenmiştim;

"Ne yaptığını sanıyorsun?-kolumu çektim fakat bırakmadan canımı yakmaya devam etti-"Rüzgar şu kolumu bırak.Bu senin açından iyi olur."

"Bu benim açımdan iyi mi olur nehir?Peki bıraktım.Seni sözlerini tutmayı bilen bir kız sanırdım.Demek insanlar gözüktüğü gibi değil hı değilmi?"

Tek kaşımı kaldırıp tersce yüzüne baktım.

"Off! Ne diyorsun sen?"

"Diyorum'ki uykusuzluk sorunlarımı etrafa mı yaydın?"

"Ben kimseye bir şey söylemedim.Hem söylemiş olsam bile ne farkeder değil misin?"

"Hastalık değil tamam mı?O gün fazla soru sorma diye öyle dedim."

"Ben kimseye bir şey söylemedim.Her sorunun neyse söyleyen kişiyi bul."

"Nehir hastalık olduğunu sadece sen biliyordun."