OSMANLININ MUHTEŞEM SULTANI:KÖSEM

KARA KIŞ

   Hümaşah Sultan'ın elindeki saatin babasının saati olduğunu anlayan Mahinur Sultan hiddetle saati Hümaşah Sultan'ın elinden alır?
   Mahinur Sultan:Bunun sizde ne işi var sultanım?
  Hümaşah Sultan:Bu yıllara evvel babanın en sevdiği en kıymet verdiği şeydi öyle değil mi?Yani onu herkesten sakınırdı.Bana öyle derdi sana ve annenede öyle demiştir öyle değil mi Mahinur?
  Mahinur Sultan bu işittikleri karşısında şaşkına döner lakin kendini toplayıp yıllarca annesinin anlattığı ona göre babasını ondan ayıran kadının Hümaşah Sultan'ın olduğunu anlaması pek uzun sürmedi.
   Mahinur Sultan:Demek sizdiniz.Annemi yıllarca kedere mahkum eden kadın sizdiniz.Allah'ın işine bakın ki yıllar sonra kader ikimizi aynı çatı da birleştirdi.Ve ikimizi de sultan olarak karşılaştırdı.
  Hümaşah Sultan:Doğru söze ne hacet. Lakin unuttuğun bir şey var.Benim hayatımı da kedere ve yasa boğan kadın senin annen.O benden çaldı babanı.
  Mahinur Sultan:Bunun hesabını ne benden ne annemden sormaya hakkınız yok.Birini suçlamak istiyorsanız babamı suçlayın lakin sadece arkasından söylemek zorunda kalacaksınız zira yakın bir süre evvel hakkın rahmetine kavuştu.
  Hümaşah Sultan'ın ona karşı taşlaşmış kalbi bir an için yumuşadı.Sanki her şeyi unutmuş bugün yaşasa ve gelse her şeyi geride bırakmaya hazır gibiydi.
  Hümaşah Sultan:Aldığı veballerle yaşayıp acı çekmesini yeğlerdim lakin Allah'ın sopası yok diye boşuna dememişler.
  Mahinur Sultan:Kalbiniz içinde intikam ateşi o kadar harlanmış ki şimdi ettiğiniz şu laflardan belli.Bakın sultanım ben yıllarca annemin gözyaşları içinde büyüdüm.Hep sizi suçladım tıpkı sizin yaptığınız gibi.Lakin ben çocuktum.Şimdi ise benim evladım var.Yani diyeceğim şu ki mazi ikimizinde yarası lakin açmaya lüzum yok.
Hümaşah Sultan yüzüne sahte bir tebessüm takınarak;
Öyle tabi.Bu konuyu bir daha açmayız lakin şunu da bil ki seni görmeye tahammülümde yok zira aynı ona benziyorsun ve bana eskileri hatırlatıyorsun.İşte bu yüzden gideceksin bu Saraydan.
  Mahinur Sultan:Siz ne dediğinizin farkında mısınız?Burası benim evim, yuvam.Yuvasını nasıl bırakırda gider insan? Hem ben bir Şehzade anasıyım.Hünkarımız buna zinhar müsade etmez.
Hümaşah Sultan:Ben de seni geleceğin Kösem'i olarak görürdüm lakin görüyorum ki ben seni fazla büyütmüşüm gözümde lakin şu yönden haklısın.Hünkarımız  hiç birimizin lafıyla bir şehzade anasını göndermez lakin sen kendin istersen bu neden olmasın ki?
  Mahinur Sultan:Saçmalık bu.Ben hanedan üyesiyim.Şehzademin istikbali için burda kalıp savaşmalıyım.
  Hümaşah Sultan:Demek öyle Mahinur Sultan.O vakit sen tercihini yaptın doğru ya da yanlış.Beninle savaşmayı seçtin.Lakin şunu bil ki bu son günlerinin tadını çıkarın zira sende hayatta tek kalan evladın da size bahşettiğim hayatı dahi yaşayamayacaksınız.
 
Mahfiruz Sultan'ın dairesi
   Esma Hatun sultanını alıp hasbahçeye çıkarmaya ikna etmiş zira günlerdir gün yüzü görmez olmuştu genç Haseki.Mahfiruz Sultan baharın çiçeklerinin kokusunu içine çekip nefes almaya çalışırken kötü haber gelir ve yıkılır.
   Hekim Kadın:Sultanım nasıl diyeceğimi bilemiyorum lakin...
   Mahfiruz Sultan:Lakin ne hatun evlatlarıma bir şey mi oldu yoksa?
Hekim Kadın:Sultanım elimden gelenin fazlasını yaptım lakin Şehzademiz ve sultanımızı kurtaramadım.Başımız sağolsun.
   Mahfiruz Sultan ilk kendine gelemez olayın şokunu anlattıktan sonra acı dolu bir çığlık atar.Acılı annenin çığlıkları sadece hasbahçeyi değil tüm sarayı titretir.
   O gün herkes yasa boğulur.Kösem Sultan ve Mahinur Sultan da destek olmak için Mahfiruz Sultan'ın dairesine gelirler.
Mahfiruz Sultan'ın dairesi
    Kösem Sultan:Başın sağolsun Mahfiruz.Allah Şehzademiz ve sultanımızın mekanını cennet eylesin.
  Mahinur Sultan:Başın sağolsun Mahfiruz Sultan.Evlat acısı pek fena bir duygudur.Seni en iyi ben anlarım.İnsanın canından can kanından kan gider.Hele bir de bu acı ikiye katlandı sende.
   Mahfiruz Sultan acısından herkesin dediklerine yalnız kafa sallar geçerdi lakin Mahinur Sultan'ın sözlerinden sonra ona sarıldı ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
   Mahfiruz Sultan:Herkes çıksın dairemden birtek Mahinur Sultan kalsın.
  Mahfiruz Sultan acılı olduğundan kimse ona ses çıkarmadan daireden ayrılırlar.
  Mahfiruz Sultan:Evlatlarımızı elimizden alanlar utanmadan sıkılmadan gelmiş baş sağlığı diliyorlar.
  Mahinur Sultan:Ne demek istiyorsun sen Mahfiruz Sultan.Evlatlarımızı Kösem Sultan mı öldürttü?
   Mahfiruz Sultan:Neden olmasın zira tüm Şehzadeler onun evlatları için bir rakip.Elbette onlardan tek tek kurtulmak isteyecektir.
  Mahinur Sultan:Bak seni anlıyorum lakin şimdi bunun ne sırası ne vakti.Vakti gelince işin aslını astarını öğreniriz.Şimdi bunu ortaya atacak olursak acılısın diye seni kåle almazlar.Sehzademiz ve sultanımızın defin merasimi başlar birazdan hadi gel beraber çıkalım adalet kulesine.
Mahfiruz Sultan:Allah senden razı olsun Mahinur.Benim yanımda oldun bu kötü günümde.