Lost Boy

Vijf ~ Ashton

19 mei 2016

Lief dagboek,

Hier zit ik dan op de kamer, waar ik het komende jaar of langer ga doorbrengen. Ja dat vertelden ze mij net. Aan de hand van mijn depressie word er geschat hoelang ik minimaal zit. Ik moest een test maken over mijn depressie en hoe ik over mezelf denk. Blijkbaar kon mijn depressie niet erger, het enige wat mij weerhield van zelfmoord was de hoop die ik ergens had zeiden ze. Welke hoop zij bedoelen geen idee. Ze vonden het apart dat ik mezelf niet sneed, alsof ik mezelf meer pijn zou gaan doen dan dat mijn ouders al deden. Mijn lichaam staat vol met littekens van mijn ouders. Mijn hele lichaam zit onder de krassen. Mijn kamer genoot komt morgen, ik hoop dat het een meisje is. Dat word niet zo awkward. Het is al 23.55 de hele middag heb ik mijn deel van mijn kamer ingericht. Er staan twee bureau's, twee kledingkasten, een wastafel met een spiegel. Tegen de zijkanten van kamer staan 2 eenpersoonsbedden. De deur zit in het midden van de kamer. De linker muur is zeeblauw , de rechter muur is groen met blauw. Ik heb het bed gekozen bij de groen blauwe muur, maar als mijn kamergenoot wil wisselen is het ook goed. De bel ging en dat betekent dat het 00.00 is. We zullen zien hoe morgen zich uitpakt...