Lost Boy

Vierentwintig - Luke

Lieve Ash, 

 Dit is de laatste en de eerste brief die jij ooit van mij zal krijgen. Ik kan het niet meer. Ik kan de pijn niet meer aan. Gister kreeg ik een appje van mijn tante, mijn ouders zijn omgekomen tijdens een auto-ongeluk. Het enige wat ze zei is 'Je ouders zijn dood door een auto-ongeluk.' Dat was het. Mijn ouders de mensen die me sterk hielden, mijn voorbeeld. Ze zijn dood Ash. Mijn familie haat me, ik kan nergens heen. Nadat ik uit de kliniek zou komen zou ik dakloos worden of bij Michael kunnen gaan wonen. Mijn gevoelens zijn overhoop gegooid door een hele leuke jongen. Hij zal mij nooit zien staan maar dat maakt niet uit. Ik weet dat hij van me houdt op een vriendschappelijke manier. En ik, ik hou meer van hem dat hij zich kan bevatten. Dit is mijn afscheidsbrief Ash. Eerlijk gezegd ik heb er veel geschreven maar nog nooit was het zo moeilijk als deze. Ik heb gewoon geen idee wat ik nog meer moet opschrijven. Zorg goed voor Michael, Calum, Nicole en vooral voor jezelf! Kom uit deze depressie en doe wat je lief hebt. Blijf niet hangen in het nu. Het is beter zo echt! Zoek steun bij je vrienden en blijf praten met Niall. Praat over je gevoelens Ash! Ik weet dat je dat niet het makkelijkste vind maar het is wel noodzakelijk. Je ouders zijn veranderd. Ik heb een brief naar ze gestuurd en verteld hoe achterlijk ze waren/zijn. Je ouders zitten ook in therapie nu, als jij uit de kliniek mag zijn zij ook als goed is klaar. Ik vraag je niet om ze te vergeven, maar sluit ook niet de deur voor ze. Wil je me dat beloven? Je zit nu bij Niall, je moest wat belangrijks bespreken. Laat niemand maar dan ook niemand je vertellen dat je niks kan of dik bent. Ik weet het daar ben je bang voor maar dat is echt nergens voor nodig.

Het gaat je goed Ashton Fletcher Irwin! I love you!

Liefs,

Lucas Robert Hemmings 

A/N ik sta gewoon op 370 in fanfictie :0 en met mijn andere boek heb de 1.6 K reads :0 hoe? 

THANK YOUU <3