"Sorry, word gelukkig met iemand anders Luke. Iemand die het je wel waard is. Goodbye Luke!" fluister ik waarna ik weg ren naar buiten door de weer war van gangen. Ik ren weg, weg van al mijn problemen. Weg van Luke, de jongen die als enigste mijn hart sneller kan laten kloppen met alleen een simpele glimlach. Weg van mijn depressie die ik nog steeds heb.
Waar ren ik naar toe? Naar huis die ik die meer heb? Of naar de dood? Naar de dood die ik verdien? Omdat ik de leukste jongen pijn doe met dat ik geen kindjes wil? Ren ik weg omdat het me teveel werd? Ik ben het hem niet waard. Ik ben het niemand waard. Hoe heb ik dat ooit kunnen denken? Uitgeput laat ik me in de berm zakken. De berm waar als ik van afspring ik dood ben.
Zal ik het doen? Ja niemand geeft om me. Iedereen haat me, Luke gaat me nooit meer terug willen. Dan is het over. Stapje voor stapje ga ik naar voor. Een sprong en ik ben dood. "NEEEEE!" schreeuwt er een vrouw. Maar hij is te laat. Ik spring.
JE LEEST
Lost Boy
Fanfiction'I am a lost boy from Neverland Usually hanging out with Peter Pan And when we're bored we play in the woods Always on the run from Captain Hook "Run, run, lost boy," they say to me. Away from all of reality - Lost Boy' Started ~ 28 mei 2016 Ended ~...
