"Ash! Gekke zebra dat je er bent!" zeg ik huilend. Ik plant een kus op zijn voorhoofd. ik pakt zijn hand vast. Zachtjes voel ik een kneepje in zijn hand."Blijft hij leven?" vraag ik hoopvol. "Ja natuurlijk jongen! Je mag heel trots zijn op hem jongen!" zegt de oude man.
Wauw, dit is het laatste wat ik had verwacht. Hij blijft leven. De jongen waar ik net afscheid van heb moeten nemen blijft gewoon nog leven. Ik ben zo ongelofelijk trots op hem. "Jongenman, je moet wel rekening houden met enig letsel. Als hij wakker word weten we natuurlijk niet wat voor schade hij heeft." Zegt de oude man voorzichtig.
Straks herkent hij me niet meer of mag hij me niet meer. Of is zijn humeur heel erg veranderd. Of hij vind me niet meer leuk. Nee Luke houd de hoop. We zullen alles zien als hij wakker word. Misschien herkent hij mijn stem. "Ash kan je in mijn hand knijpen?" vraag ik. Zachtjes knijpt hij in mijn hand.
"Ash kenje me nog Luke? Knijp in me hand als je me herkent." Vraag ik hoopvol. Hetmoment van de waarheid. Hoopvol kijk ik naar zijn hand. "Ash, herken je me nietmeer? Een ja is als je in mijn hand knijpt." Vraag ik naar een paar minuten. Hijknijpt in mijn hand. Hij herkent me niet meer. Hij weet niet meer wie ik ben. Ikverlies hem nog als, dit keer niet aan de dood maar aan geheugenverlies.
JE LEEST
Lost Boy
Fanfiction'I am a lost boy from Neverland Usually hanging out with Peter Pan And when we're bored we play in the woods Always on the run from Captain Hook "Run, run, lost boy," they say to me. Away from all of reality - Lost Boy' Started ~ 28 mei 2016 Ended ~...
