Negenentwintig ~ Ashton

181 24 1
                                    


"Niall hij herkent mij niet meer." Hoor ik een jongen snikkend zeggen. Ik vind het zo erg voor hem. Ik bedoel hij was of is verliefd op mij en dat was ik ook op hem. En nu weet ik gewoon niet meer wie hij is. Hoe erg moet dat zijn? Ik hoop zo erg dat als ik hem in het echt zie dat ik hem wel kan herinneren, ookal is het alleen voor hem.

"Luke ga naar mijn huis, ik kom er zo aan okay?" vraagt een andere jongen. Ik hoor hoe de deur open en dicht gaat. Iemand pakt mijn hand vast. Ik knijp in zijn hand als teken dat ik wakker ben en het merk. Een stoel word naar achter geschoven.

"Hey mate, waarschijnlijk ken jij mij niet meer aangezien je Luke ook niet meer herkend. Laten we 1 ding afspreken, een ja is 1x knijpen en een nee is 2x knijpen." Als teken dat ik hem begrijp knijp ik 1 keer in zijn hand. De jongen zucht een keer diep.

"Waarmoet ik beginnen. Euhmm ja nou ik ben Niall, Niall Horan je psycholoog. Je zatin een kliniek vanwege je depressie. Niet schrikken alles gaat de goede kantop. Luke, de jongen die net weg ging, hij was je kamer genoot. Hij zit in dekliniek omdat hij zichzelf snijdt. Jij werd verliefd op hem en hij op hem. Jijwou het nog niet helemaal tegen hem zeggen. Luke hij wou zelfmoord plegen. Jijkreeg een paniek en woede aanval tegelijkertijd en nu lig je hier." Waaromherinner ik me dit niet? Ik was nou ben depressief...7�VJpa�

Lost BoyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu