SAVE MYSELF.

Entry 11

"Hindi ka na niya babalikan, kalimutan mo na siya, wag ka nang umasa."

***

Hindi ko alam. Nang mga panahong dapat magdedeact na ako sa tulong ni Drew, tsaka ko siya naisipang kausapin, And to my surprise, kinausap niya ako. Hindi ko alam kung bakit?

Naawa ba siya sa akin?

Ewan ko. Mabait yung bestfriend mo, kahit na minsan inaasar ko siya. Kahit na pinagkumpara ko kayo sa isa't-isa.

Hindi eh, magkaiba talaga kayo. Nakilala ko siyang masama ang ugali at palamura, di gaya mo na mabait at minsan lang magmura.

Pero magkaiba talaga kayo, tho minsan parang iisa lang kayong ka-chat ko. hindi ko malaman kung sino ba sa inyo ang totoo. Hindi maalis sa akin na para kayong poser eh.

Bakit ang dali sa inyong iwan ako mga bru? :'( Takot akong maiwan pero heto, nararamdaman ko siya. Gabi-gabi akong umiiyak sa inyong apat. Yung isang kaibigan ko sa social site, kayong kambal at ang bestfriend mo.

Hindi ko na sana hinayaang tumagal e. Pero kasi, ayoko. Gusto ko kayong kausap. Feeling ko nakabuo ako ng friendship forever pero wala nga namang ganon kasi walang forever right?

Gusto ko sanang sabihin na. 'Sige, alis kayo. Dito lang ako basta balikan niyo ako ah. Wag yung matagal baka kasi matakot akong mag-isa.' pero iba yung lumalabas sa akin eh. Isang malupit na 'hahaha, pasalubong ah.' oh di ba?

Why?

can I make you stay?

Anong gagawin ko para lang mag-stay kayo, guys?

Syempre wala. Sino ba naman ako diba? Hindi ako mahalaga. Pero mahalaga kayo sa akin. :'( And I hate that I treasure you guys.

I am too attached.

Am I clingy?

NO.

Because if I am. I did start nagging you. I did act like a stubborn child whinning and crying not to leave.

But I am not.

I cry alone.

I cry alone every night. I am sorry. Hindi ko kayang hindi kayo iyakan guys, hindi ko alam kung bakit. Is it because I feel comfortable? I feel like I found a second home. I love you guys.

The four of you, and I mean it.

Umalis na yung tatlo. There is only one last standing.