Kim Jestem ?

rozdział 2

Boje się opuścić las. Niewiem gdzie iść. Czy ktoś mi pomoże? Z każdym dniem jest coraz bardziej niebezpiecznie. Pomocy!

Wszystko co dobre kiedyś się kończy, moc medalika również. Muszę radzić sobie sama, nie długo moje 15 urodziny. Niechce, żeby jako prezent urodzinowy zostać rozszarpana przez wilki.

Moc medalika wystarczy mi tylko na jedną noc. Jedyną nadzieją, żeby przeżyć jest ucieczka.

Zamknełam oczy stanęłam na dróżce i zaczełam biec. Serce biło mi szybciej i szybciej. Jeszcze nigdy w życiu się tak nie bałam.
Nagle poczułam coś miekiego. Otworzyłam oczy, przedemną był malutki wilczek. Od kiedy mieszkam tutaj dowiedziałam się o wielu zwyczajach zwierząt i ich zachowaniach. Poczułam, że za mną coś stoi. Odwróciłam się i zobaczyłam tam....

Wielką bestię, która spoglądając na mnie ostrzyła sobie kły. Okazało się, że jest matką tego małego wilczka.

Przerażona uciekłam, nie miałam nawet czasu zastanowić się gdzie biec i dokąd.

Wybiegłam z lasu tuż przed zachodem słońca. Moje powieki były tak zmęczone, że jak tylko się zatrzymałam padłam na twarz i zasnełam. Po chwili rozpętała się wielka burza, a desz zalał wszytko bez wyjątku.

Każda kropla była jak ukucie różą. Wabiąca swoją urodą i kłująca jak cierń.

Deszcz padał całą noc, więc niemiałam szansy na choć odrobine snu. Gdy woda wyschła połażyłam się na ziemi i z trudem prubowałam zasnąć.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Dziękuję z uwagę! Co do kolejnych rozdziałów będą ukazywać się codziennie o godzinie 16. Przepraszam za wszelkie błędy.
Jeśli ci się spodobało nie zapomnij o ☆ gwiazdce i kom.☺