İNTİHAR NOTLARI

~ 12. Bölüm ~

" Derin yaralar aldım zamanında.
Defalarca kez sarmaya çalıstım
Ama her seferinde yenildim.

Defalarca kez yıkıldım.
Ve şimdi bir enkazken bile
Beni toz edip savurmak istiyorlar.
Yapsınlar.
Zaten ben hiç yaşamadım ki . "

Sadece yıkılmak istemedim. Ben " Annemin " kızıydım. Annemin...
Her şeyden , herkesten güçlü annemin kızıydım. Yapabilirdim. Bunuda atlatırdım elbet . Atlatabilir miydim ?
Nefes .... Öyle kötüyüm ki  ! Ben..
Annem benim yüzümden ölmüştü. Bu düşünce beni yiyip bitiriyor. Annem... can parçam... " Papatyam , " " papatya kokulum... " benim yüzümden...

Yavaşça ilerledim banyoya. Öyle zordu ki nefes almak ! " Bana haramdı artık nefes almak " . " Annem nefes alamazken , bana nefes almak haramdı . " .

~ Aynada şişen gözlerime baktım. Kızaran burnum , yanan kulaklarım , dönen başım , pert olmuş bir beden....
Herzaman ki gibiydim işte. " Kötü " .

Ben hep kötüydüm. Annemin kızıydıma ama kötüydüm. Annem merhamet kokan suratıyla , tüm acılarına rağmen ışık saçıyordu etrafına . Bense ... " durdu genç kız. Önce evde Ubeytle yaşadığı tatsız olaylar ve ardından annesinden kalan bi avuç defter geldi aklına. Derin... derin bir nefes aldı. Bir daha alamayacakmış gibi.

" Acı ulan acı ...  Acı yatıyordu bu nefesin ardında . "

" Bense aptalın , çirkinin , beceriksizin , iğrencin , malın , " durdu. Yine çekti derin bi nefes. En acı sözdü ya bu.

" Kimsesizin biriyim... " .

Usulca çarptırdı suyu yüzüne. Ardından yumuşak havluyla kuralayıp odasına ilerledi. Kendine yatağa bıraktıktan sonra , istemsizce güldü. Kendine.

" Çok acı be , insanın kendine acıması. " diye fısıldadı. Duvarlarla konuşuyordu. Demişti zaten. O " kimsesizdi. " Onun için duvarların bile sahibi vardı . Ama onun...

Sıcak bişeyler alıp dışarı çıktı. Saat geç olmuştu. Kendine gelmeliydi. Annesi onu bir yerlerden izliyor olmalıydı. Yavaşça kaldırdı kafasını gökyüzüne .

" Demek benim yüzümden. Neden anne ? İnan bana annem , şuan bu anlaeı yaşamaktansa , doğmamayı dilerdim. Ve şimdi kirli insanların arasında kaldıģımda banada bulaştırıyorlar kirlerini. Yağmur yağıyor sonra ama oda yetmiyorki örtmeye günahları...

Uzun zamandır hasretim huzura. Sana. Bana burda kalmam gerektiğini söyledin . Ama herşey sanki daha kötü oldu burda. Evet , evimiz hala cok güzel . Manzarası.... herşeyi...
Ama bana güvenebilirsin , zarar gelmez dediģin çocuktan işittim acı kokan sözleri. Senden sonra anne.. inan senden sonra hiç yanmamıştı canım bu kadar . " .

Ağlıyordu genç kız. " Ağlamak artık onun için sanki rutin bir işlemdi. Hergün daha fazla artan acıları belki bi nebze iner diye ağlıyordu. Ama nafile , dahada katlandı acılar. Yürek can verdi , beden iflas.... "

Hızlı ve sertçe çalan kapı dağıtmıştı düşüncelerini . Ağır adımlarla ilerledi kapıya  . Eğer gelen Ubeydse bu hiç iyi olmayacaktı .

Yavaşça araladı kapıyı  . Gelen Ayboraydı. Ne zannetmiştiki . Ubeytin geleceğinimi. " Bi umut. " Ubeytin...