İNTİHAR NOTLARI

~ 13. Bölüm ~

Yalnızdım.
Her zamankinden yalnız...
Ve biliyordum ki
Doğduğum gibi gidecektim ,
Bu şehirden.
Yalnız ölecektim.
Bir başıma
Bi elveda diyenim bile olmayacak.
Sessizce gideceğim gökyüzüne.
Sessizce ağlayacağım ölürken
Yine ve yine
Senin adını haykıracağım
Dağa ,taşa , göğe...
Heryere.
Son nefesime sığdıracağım seni.
Adamı'mı.

Acıyla feryât etmek... Gerek yoktu acıyla feryad etmeye. Çünkü zaten geçmişten kalan bedenindeki izler gibi ruhuda acıyla kaplıydı. Zaten her günü feryad etmekle geçmedimi ? Geçti.

Anar Ubeyd Temur

Kollarımdaki güçsüz bedene baktım. Ardından elinden yavaş yavaş damlayan kanlara ...
Usulca koltuğa uzandırdım . Ona asla dokunmam. Ona dokunduğum gün aklım başımda değildi. Dayanamadım ama. Yine dokundum o bedene. Dokunmayı hak etmediğim o bedene...

Ne garip ha ? Benim yüzümden açılan yarayı şimdi ben iyileştirmeye çalışıyordum. Ondan habersiz...

Pansumanı yaparken duydum o kelimeyi. Asla aklımdan çıkmayan, beni bu hale getiren o kelimeyi.
Hayatımı mahveden , tüm acılarımın sebebi ... o kelime.
Tek bir kelime.

Tek bir kelime herşeyi altüst etmeye yetmişti. Tıpkı beni mahvettiği gibi. Parçalara böldüğü gibi. Bölündüğüm gibi. Lanet olası huzurlu hayatımı cehenneme çevirdiği gibi.

Yaşarken ölmemi sağladığı gibi.

"ADAMIM. "

Günümüz

~ Zamanın durduğunu o an anlamıstı genç adam. Biliyordu. Bi gün bu gerçekle karşılaşacagını. Ama şimdi olamazdı ! Şimdi hazır değildi bu gerçekle yüzleşmeye . Ölmeyi bile dilemişti o an. Yemin ederim o an bu acı kokan kelimeyi duymaktansa o an yerle bir olup ölmeyi dilemişti. Herkesin korkusuz , umursamaz dediği Anar Ubeyd Temur...

Tek bir kelimeyle , sadece tek bir kelimeyle yıkılmıştı. Onu ilk gördüğünde anlamıştı. Bunun o olduğunu. Ama bu denli değişmiş olamaz deyip. Yok saymıştı. Bu yüzden o gece dokunmaya çalîşmıstı ona. İlk kez yapamamıştı. Sadece öylece izlemişti. O an sadece zamanın ellerinden kayıp gidişini dinlemişti . O an sadece acımasızca terk ettiği o bedeni izlemişti. Tüm gece. Her dakika . Her saniye . Her salise. Yıllardır deli gibi görmek istediği ama cesaret edemediği o beden karşısındaydı şimdi. Kolları arasındaydı. Kokusu , yüz hatları , elleri , dudakları...

Genç adam çaresizdi . İlk kez değildi bu. Genç kızı terk ettiğindede yaşamıştı bu hissi. Bu lânet olası acı hissi.
Bir daha asla yaşamak istemediği o hissi.

Yalvardı . İlk kez . Oysa hayatı boyunca hep kötü şeyler yapmıştı. Allaha inanmıstı. Kitaplara , peygamberlere ama asla tüm bunlara rağmen gerçek bi müslüman olamamıştı. İçmişti defalarca kez. Bir sürü kadınla birlikte olmuştu. Acımamıştı kimseye. Bi gün asla bu denli yalvaracağı aklına gelmemişti. Yıllar sonra ilk kez aldı o ilahi sihirli kelimeyi ağzına. Utanarak!
Dipsiz bi uçurumun dibindeydi. Tam ucunda. Genç kızın ağzından çıkan o kelimeyi duyduktan sonra bir anda tuzla buz olup kendini burada bulmuştu. Genç kızı terk ettiği gece gdiği bu uçuruma...