Kailan Mali ang Pag-ibig?

Pag-ibig VIII

KABANATA VIII:

The Past

Nagpaka busy na lang ako sa mga Gawain sa school. Hindi ko na inisip yung Mrs. Samson. I’m getting weak kapag naiisip ko yun. Na-uh! Not again.

Nasa mall ako ngayon at nagshoshopping kasama sila Chloe.

“I love your taste Kiesha.” Sabi ni Chloe habang tinitingnan ang hawak kong dress.

Ngumisi lang ako at pumasok na sa fitting room. Habang sinusukat ko ang damit, hindi ko maiwasang isipin yung nakaraan. I’m not into fashion before. Ok na ako sa t-shirt, pants and sneakers. Kulang na nga lang yun na lang ang laman ng closet ko.

I glance at the mirror, I am really different. I smirk, “what now can you say Cindy?” I feel the triumph.

Lumabas ako ng fitting room at binili yung dress na napili ko. After that, napagkasunduan naming na magstroll muna sa mall. Naghahanap kasi ng prospect boyfriend si Chloe. Pero siyempre, hibang pa din naman daw siya kay Kristoff. Stick to Kristoff pa din siya. KALOKA!

Nakaupo kami sa isang upuan ng stall malapit sa daanan ng mga tao nang may kumalabit sa akin. Si Zia.

“Merong lalaki na kanina pa nakatitig sa iyo.”

Napatingin ako kay Zia pero hindi siya nakatingin sa akin. Tiningnan ko naman kung alin yung tinitingnan niya. Isang lalaki. And yes! Nakatingin siya sa akin.

I norrowed my eyes to the guy, I cannot recognize him. But he looks familiar. Tinitigan ko pa siya at unti-unti ko na siyang nakikilala. My eyes were going wider as I recognize who’s the shiz!

I look away ang tell my friends na pupunta lang ako ng Comfort room. Gosh! No! It can’t be.

My past is already hunting me. Huh?!

Hindi pa ako nakakapasok ng C.R. ng may humawak sa braso ko. I was frightened. It’s him. Lumingon ako at hindi ako nabigo. Siya nga,

“Dexter.” Sabi ko.

He smiled. A genuine smile was formed on his face. “Thank God Kiesha! Bumalik ka na.” kasabay nun. Niyakap niya ako.

Ako naman, pakiramdam ko nangilabot ang buong katawan ko sa yakap niya. His embrace captured all the memories we had from the past. Bad memories.

As I remember those memories, nakaipon ako ng lakas para maitulak siya.

“Shiz!” tinitigan ko siya ng masama. “A—anong kailangan mo?” Goodness Kiesha, you’re stuttering.

Dexter tries to hold my hands but I step backward.  “We need to talk. We need to clear things out. It’s not what you think.” Tuloy-tuloy siyang nagsalita at parang nag mamakaawa.

Umiling ako. “Sorry. We’re done.” At umalis na ako sa harap niya.

We’re done Dexter. Akala ko pa naman, ikaw na ang makakaligtas sa akin dati mula sa bangin. Ngunit pinaasa mo lang ako. It was like, you held my hands, and you pulled me. Pero kalaunan, napag-alaman kong ilusyon lang pala ang lahat.

No one can save me from the cliff. It’s already my destiny to hang there forever.

Habang naglalakad ako pabalik sa mga kaibigan ko, someone bumped into me.

“Ouch!”

Nilingon ko naman yung nabangga ko. “Sorry.” Sabi ko. laking gulat ko nang malaman kung sino ang bumangga sa akin. “Cindy?”

Gosh! Nakakatawa naman ang araw na ito huh? My past is really hunting me.

Cindy stared at me and lumaki ang ngisi niya nang makita ako. “Oh Kiesha!”