There is Always Magic

Part1~ Το τηλεφώνημα...~

Άρχισε να βραδιάζει. Τα θερμά χαρακτηριστικά χρώματα του ηλιοβασιλέματος έβαφαν πλέον τον ουρανό, σημάδι ότι πρέπει να πάρω τον δρόμο της επιστροφής. Σηκώθηκα από την παγωμένη από την έλλειψη ήλιου άμμο και τίναξα με τα χέρια μου όση από αυτήν είχε κολλήσει στο σορτσάκι και τα μπούτια μου. Φόρεσα τις σαγιονάρες μου και περνώντας το λουράκι της τσάντας μου στον ώμο μου απομακρύνθηκα από την παραλία.

[...]

Περνώντας το γωνιακό μίνι μάρκετ και καλησπερίζοντας την κ.Μέιπλ, την κυρία μεγάλης ηλικιας που ήταν η ιδιοκτήτρια, έστριψα δεξιά συναντώντας τον γνώριμο κοντό ξύλινο φράχτη. Το σπίτι μου ήταν μια μεγάλη παλιά μα όμορφη μεζονέτα. Μπροστά του αλλά και στην πίσω μεριά απλωνόταν ένας υπέροχος κήπος που περιείχε κάθε λογής λουλούδια και ψηλά καταπράσινα δέντρα που μας δάνειζαν την σκιά τους τις τρομερά ζεστές μέρες του καλοκαιριού όπως εχθές. Στη μέση του κήπου υπήρχε ένα γκρίζο πλακόστρωτο μονοπάτι που οδηγούσε στο μεγάλο ξύλινο μπαλκόνι μπροστά από την κύρια είσοδο.Οι τοίχοι του σπιτιού ήταν φτιαγμένοι επίσης από ξύλο βαμμένοι με ένα λευκό φωτεινό χρώμα ενώ η σκεπή ήταν γκρι.

Χωρίς να κάνω τον κόπο να χτυπήσω το κουδούνι, άνοιξα την πόρτα με τα κλειδιά μου σκεπτόμενη οτι μάλλον δεν θα ήταν κανείς σπίτι για να μου ανοίξει. Η υπόθεση μου επιβεβαιώθηκε μπαίνοντας μέσα στο σαλόνι αφού η τηλεόραση δεν έπαιζε και η πόρτα του δωματίου των γονιών μου ήταν ανοιχτή, κάτι που μου επέτρεπε να δω ότι ο χώρος ήταν άδειος.

Συνηθισμένα πράγματα για παρασκευή βράδυ. Προχώρησα πηγαίνοντας στην κουζίνα. Έβαλα ένα μεγάλο ποτήρι νερό, το οποίο και ήπια μονοκοπανιά, μη έχοντας πιει κάτι από νωρίς το μεσημέρι. Έπειτα άνοιξα το ψυγείο και έβγαλα λίγα φρούτα τα οποία έπλυνα και έκοψα για να φάω. Μόλις τελείωσα έπλυνα το πιάτο που μόλις είχα χρησιμοποιήσει και ανέβηκα στο δωμάτιό μου που βρισκόταν στον πάνω όροφο και συγκεκριμένα στην σοφίτα. Πραγματικά το λατρεύω. Δεν ξέρω γιατί αλλά το ότι βρίσκετε στην σοφίτα, σχεδόν απομονωμένο από τα υπόλοιπα με έκανε να νιώθω πιο άνετα.

Κάθισα στο κρεβάτι μου αφού πρώτα άλλαξα σε ένα ελαφρύ φόρεμα που έχω για να φοράω μέσα στο σπίτι . Ήμουν έτοιμη να πάρω την Άλισον τηλέφωνο όταν το κινητό μου άρχισε να βουίζει σαν τρελό. Αυτό το κορίτσι παρά το γεγονός πως την ήξερα όλη μου την ζωή ποτέ δεν σταματάει να με εκπλήσσει. Πάντα με καταλάβαινε απόλυτα όπως κι εγώ εκείνη και πάντα εμφανιζόταν από το πουθενά όταν την χρειαζόμουν.