There is Always Magic

Part3~ Το δαχτυλίδι...~

« Τα νεύρα μουυ » ψιθύρισα θυμωμένα.Ήταν προφανές πως ήμουν πολύ φορτισμένη. Προσπαθούσα εδώ και ώρα να βρω ένα γυάλινο μπουκαλάκι που περιείχε μια πράσινη σκόνη.

« Μα υποτίθεται πως ήταν μέσα στο κουτί!» είπα από μέσα μου και ξαφνικά πέρασε απ'το μυαλό μου σαν αστραπή. Την τελευταία φορά που χρειάστηκε να την χρησιμοποιήσω το είχα αφήσει στο δωμάτιο του Άντριου.

«  Άλισον κατεβαίνω μια στιγμή κάτω για να πάρω κάτι και επιστρέφω » της είπα βγαίνοντας τρεχάτη απ'το δωμάτιο. Κατεβαίνω για πολλοστή φορά σήμερα γλιστρώντας στην κουπαστή της σκάλας, που οδηγεί στον δεύτερο όροφο και βρίσκομαι στον διάδρομο.

Περπατάω με γρήγορα βήματα στο γκρι χαλί ενώ φτάνοντας στην πρώτη πόρτα δεξιά, στην αρχή του διαδρόμου, κοντοστέκομαι παρά την βιασύνη μου. Είμαι σίγουρη πώς αν ο Άντριου με έβλεπε τώρα, που ήθελα να μπουκάρω έτσι στο δωμάτιό του χωρίς την άδειά του, θα με σκότωνε ,αλλά ευτυχώς για εμένα και δυστυχώς για αυτόν, δεν είναι εδώ. Κοίταξα ενστικτωδώς το ασημένιο δαχτυλίδι που φορούσα.

Για την ακρίβεια δεν είναι ένα απλό δαχτυλίδι. Ο αδελφός μου όταν αποφάσισε να αλλάξει την απλή πόρτα του δωματίου του με μια άλλη, που δεν επηρεάζεται από μαγεία,  ζήτησε δύο κλειδιά. Το ένα θα το κράταγε εκείνος.Το άλλο είχε πει πως θα το έδινε σε έναν από εμάς. 

Με το εμάς εννοώ την Σελίν και εμένα καθώς ο Τόμας δεν θα μπορούσε να το κρατήσει λόγω της ηλικίας του . Στους γονείς μας δεν υπήρχε περίπτωση να το δώσει αφού δεν ήθελε να μπαίνουν στο δωμάτιό του. Ούτως ή αλλιώς οι γονείς μας δεν έμπαιναν στα δωμάτιά μας χωρίς πρώτα να χτυπήσουν, άρα, δεν καταλαβαίνω γιατί τόση αρνητικότητα ,άλλα τέλος πάντων. 

Όταν μου ανακοίνωσε ότι εγώ θα ήμουν υπεύθυνη για την φύλαξη του κλειδιού καθώς ,όπως είπε, με εμπιστευόταν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον έμεινα ειλικρινά έκπληκτη. Για να πω την αλήθεια δεν το περίμενα. Παρόλο που τα πηγαίναμε πολύ καλά και λέγαμε τα πάντα σχεδόν μεταξύ μας, χωρίς φυσικά να λείπουν τα πειράγματα του μεγάλου αδελφού, δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα επέλεγε εμένα.

Εννοώ, για εμένα εκτός από αδελφός μου είναι και κολλητός μου, όπως κι εγώ για εκείνον αλλά 'ήμουν σίγουρη πως θα το έδινε στην Σελίν. Όπως αποδείχθηκε πάντως έκανα λάθος. 

 Παρόλο που είχα κλειδί, μου είχε τονίσει επανειλημμένα, ότι θα έπρεπε πάντα να χτυπάω προτού μπω, αφού μου το επιτρέψει φυσικά, ενώ εάν έλλειπε θα έπρεπε και πάλι να πάρω την άδεια του. Επιπλέον μου είχε απαγορεύσει ρητά, από την πρώτη κιόλας στιγμή, να δώσω σε κάποιον άλλον έστω και για λίγο ή να κάνω γνωστή την ύπαρξή του. Τον λόγο δεν τον γνωρίζω και δεν νομίζω να τον μάθω σύντομα, αλλά όπως και να έχει δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο ούτως ή αλλιώς και από την στιγμή που μου το ζήτησε είμαι ιδιαίτερα προσεκτική.  Είμαι λοιπόν η μόνη στο σπίτι, αλλά και γενικά, που μπορώ να μπω στο δωμάτιό του όταν δεν είναι εδώ. Το κλειδί εκείνο μετατράπηκε σε αυτό το δαχτυλίδι το οποίο δεν βγάζω ποτέ.