There is Always Magic

Part 5 ~Υποσχέθηκες...~

-Γαμώτο!

Αναφώνησε η Άλισον.

-Τι κάνουμε τώρα;;;

Συνέχισε να μιλάει.

-Σαν τι να κάνουμε ρε Άλι;! Την "Δουλειά" μας θα κάνουμε... Δεν μπορούμε να αρνηθούμε τώρα γαμώτο... Τα πήραμε τώρα πρέπει και να τα παραδώσουμε! Τι μπλεχτήκαμε ήθελα να 'ξερα...

-Αφού ρε Έμμα δεν μπλεχτίκαμε με την θέλησή μας... Δεν θυμάσαι; Απλά ο Μαξ μας έφερε την τσάντα χωρίς να ξέρουμε τι είχε και τι έπρεπε να κάνουμε, εξαφανίστηκε για να μην μπορέσουμε να αρνηθούμε και μετά μας έστειλε ένα μήνυμα με το τι πρέπει να κάνουμε... Το θυμάμαι ακριβώς κιόλας.

Μου είπε αγανακτησμένη. Η αλήθεια ήταν πως είχε δίκιο... Το θυμάμαι κι εγώ αυτό το σημείωμα. Τι έλεγε εε;

"Γειά σας Έμμα & Άλισον. Είμαι σίγουρος πως σας δημιουργήθηκαν πολλές απορίες με την τσάντα που σας άφησα έτσι ξαφνικά... Να εξηγηθώ λοιπόν. Είμαι σίγουρος πως την ανοίξατε και έχετε ήδη δει τι περιέχει. Αυτά λοιπόν θα πρέπει να τα μοιράσετε στους κανονικούς παραλήπτες τους... Πιστεύω πως καταλάβατε ποιοι τα στέλνουν. Έφυγα έτσι ξαφνικά για να μην μπορείτε να αρνηθείτε... Δείτε το ως κάποια δουλειά. Κατά καιρό θα σας φέρνω όσα έχουν σταλθεί σε εμένα και εσείς θα κάνετε την δουλειά σας... Συγνώμη μα ήταν απόλυτοι στο να μην σας αφήσω να αρνηθείτε! Όταν θα τελειώνετε την παράδοση θα περνάω να παίρνω την τσάντα. Συγνώμη και πάλι... Μαξ!"

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο νευρίασα όταν το διάβασα... Έσπασα τουλάχιστον 5 γυάλινα αντικείμενα και ξέσκισα τον σάκο του μπόξ μου στο υπόγειο... Ναι κάνω μπόξ... Στο υπόγειο υπάρχει ένα γυμναστήριο και έχω εκεί τα πράγματά μου... Με βοηθάει να ελεγχω τον θυμό και τα νεύρα μου...

Για όλα αυτά φταίνε αυτοί! Αν δεν συνέχιζαν να προσπαθούν να μας προσεγγίσουν δεν θα γινόταν τίποτα...

-Ούφφφ δίκιο έχεις! Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε αλλιώς... Ας δούμε τι είναι αυτή την φορά και μετά ψάχνουμε αμέσως για περιοχή να μετακομίσουμε...

Της είπα. Κατευθύνθηκα προς το κρεβάτι μου. Έβγαλα τα παπούτσια μου και κάθισα οκλαδόν πάνω του.

Σε δεύτερα η Αλισον ακολουθώντας τις κινήσεις μου κάθισε κι εκείνη στο κρεβάτι. Έβαλα την τσάντα ανάμεσα μας και την άνοιξα.

Γράμματα... Εκατοντάδες γράμματα και μερικά δέματα...

Ξεφύσιξα δυνατά... Πάλι καλά δεν ήταν τίποτα άλλο...