There is Always Magic

Part6~ Μου έλειψες μεγάλε...~

Εππππ! STOP! Πρίν ξεκινήσω να βάλω ένα spoiler για αυτό το κεφάλαιο: Κάποιος έρχετε..!

-Πρέπει να μιλήσουμε...

Τους είπα διακόπτοντας τους από την συζήτηση που είχανε. Γύρισαν και μας κοίταξαν παραξενεμένοι.

-Πείτε μας παιδιά μου... Τι συμβαίνει;

Είπε ο μπαμπάς της Άλισον εκ μέρους όλων.

-Πρέπει να μετακομίσουμε.

Ξεφούρνισα πριν προλάβει να αρθρώσει κανείς λέξη.

-Λοιπόν, κοιτάξτε εφόσον βρείτε μια περιοχή που να έχει κοντά πύλη είμαστε εντάξη.

Είπε ο μπαμπάς μου και οι υπόλοιποι συμφώνησαν με ένα νεύμα του κεφαλιού τους.

-Οκ τότε όταν βρούμε θα σας ενημερώσουμε. Αααα και η Άλισον θα κοιμηθεί εδώ σήμερα. Γειά!

Είπα γρήγορα και τράβηξα την Άλισον να βγούμε από το σαλόνι.  Τώρα θα μου πείτε πώς συμφώνησαν τόσο γρήγορα οι γονείς μας..;! Για να σας λυθεί η απορία λοιπόν τους γονείς μας δεν τους νοιάζει ιδιαίτερα η περιοχή που μένουμε αφού πάλι εμείς τους είχαμε σύρει μέχρι εδώ την προηγούμενη φορά που μας είχαν βρει πάλι για να τους ξεφύγουμε. Δεν πολύ ενδιαφέρονται για τον λόγο γιατί κάποια στιγμή στο παρελθόν εγώ και η Άλισον τους είχαμε αραδιάσει μια δικαιολογία που ούτε καν θυμάμαι και έτσι δεν χρειάζεται να μας ρωτάνε κάθε τρεις και λίγο.

Ανεβήκαμε τις σκάλες για εκατοστή φορά σε λίγες ώρες και μπήκαμε στο δωμάτιό μου. Πέσαμε και οι δύο ξερές για ύπνο χωρίς να πούμε κουβέντα.

Την επόμενη μέρα

Ξύπνησα κατά τις 6:00 τα χαράματα... Ναι το ξέρω περίεργο αλλά έτσι είμαι εγώ... Θέλω να βλέπω την ανατολή του ήλιου...

Χωρίς δέυτερη σκέψη σηκώθηκα από το κρεβάτι, προσεκτηκά για να μην ξυπνήσω την κολλητή μου. Άρπαξα την λεπτή γκρί μου ζακέτα και την φόρεσα πάνω από την γαλάζια τιραντένια μπλούζα της πιτζάμας μου, άνοιξα τον φεγγίτη και σκαρφαλόνοντας βρέθηκα να κάθομαι στην σκεπή. 

Ναι! Πρόλαβα! Μετά από λίγα λεπτά στον βαθύ μπλέ ουρανό εμφανίστηκε ο ήλιος. Ο ήλιος που σκαρφάλωνε τον ουρανό χαρίζοντας του πορτοκαλί, κίτρινα και γαλάζια χρώματα... Όπως είπα το σπίτι μου είναι πολύ κοντά στην θάλασσα. Το θέαμα ήταν υπέροχο... Το έχω δεί τόσες φορές αλλά πάντα μου προκαλεί τα ίδια έντονα συναισθήματα... Άν ρίξει κάποιος μιά ματιά στις φωτογραφίες του κινητού μου αλλά και τις φωτογραφικής μου μηχανής θα βρεί άπειρες τέτοιες φωτογραφίες... Όλες τόσο ίδιες μα ταυτόχρονα τόσο διαφορετικές...