There is Always Magic

Part2~ Το σημάδι...~

Άλισον

«Έλα Έμμα! Σήκωσε το!»  Έλεγα και ξανάλεγα από μέσα μου. Την έπαιρνα για πολλοστή φορά και δεν μου απαντούσε...Αποφάσισα να εγκαταλείψω για λίγο τις προσπάθειές μου, ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και προσπάθησα να με ηρεμήσω. Εισπνοή...Εκπνοή, εισπνοή...Εκπνοή....« Ουφφφ » ξεφύσιξα καθώς ο πόνος δεξιά στην ωμοπλάτη μου αυξανόταν.

Έβγαλα την μπλούζα μου και γύρισα το κεφάλι μου να το κοιτάξω. Η κατάσταση ήταν χειρότερη απ'ότι φανταζόμουν, δηλαδή χειρότερη από κάθε άλλη φορά που συνέβαινε αυτό. Το σημάδι εξέπεμπε ένα άσπρο φως και με έκαιγε απίστευτα . Μόνο η Έμμα μπορούσε να με βοηθήσει... Ούτε οι γονείς μου, ούτε η 18χρονη μεγάλη μου αδελφή η Άν και σίγουρα όχι ο μικρός αδελφός μου Νίκ.

 Άλλωστε αφού οι γονείς μου έλλειπαν αυτή τη στιγμή, η Άν ήταν για σπουδές κι ο Νίκ στο Α.Π.Σ.Ε.Μ. ήμουν μόνη στο σπίτι. Μα κι εδώ να ήταν πάλι δεν θα ήξεραν τι να κάνουν. Ξαναφόρεσα την μπλούζα μου και ξαναπήρα την Έμμα .

«Έλα Άλισον, έγινε κάτι και με πήρες τόσες φορές;»  απάντησε όταν επιτέλους το σήκωσε. Μιλούσε πάρα πολύ ήρεμα αλλά μπορούσα να διακρίνω την ανησυχία μέσα στην φωνή της.

«Φυσικά και έγινε κάτι. Ξέρεις δεν είμαι τρελή να αρχίσω να παίρνω τηλέφωνα έτσι για πλάκα!» της είπα κάπως γρήγορα και θυμωμένα αλλά αμέσως μετά ρώτησα ανήσυχα

«Παρεμπιπτόντως γιατί έκανες τόση ώρα να απαντήσεις συμβαίνει κάτι; Ti-» 

Προτού προλάβω να πώ κάτι άλλο με διέκοψε με νεύρο «Αν δεν κάνω λάθος με πήρες γιατί κάτι έγινε. Οπότε πές μου πρώτα εσύ και θα σου πω μετά κι εγώ!»

« Έμμα... Το σημάδι μου...» της είπα διστάζοντας να συνεχίσω.

Ήμουν σίγουρη πως στην άλλη άκρη της γραμμής η Έμμα αν και δεν αναστατώνεται εύκολα και γενικά δεν εκδηλώνει εύκολα τα συναισθήματά της θα είχε πεθάνει απο την αγωνία της. Ξέρω ότι δεν είναι χαζή, το αντίθετο μάλιστα. Πονηρή, οργανωτική και ιδιαίτερα έξυπνη. Προφανώς έχει καταλάβει από μόνη της πως έρχονταν. Δεν θα μου φαινόταν καθόλου περίεργο να έχει ήδη καταστρώσει κάποιο σχέδιο...Προτού προλάβω όμως να βυθιστώ βαθύτερα στις σκέψεις μου, μου είπε « Άλισον το σημάδι σου τι; Θέλω να μου πεις ακριβώς τι συμβαίνει αυτή την φορά.»

Ξεφύσιξα δυνατά καθώς ο πόνος αυξανόταν. « Εκπέμπει ένα άσπρο φως και είναι σαν να μου καίει το δέρμα αν δεν το καίει κανονικά » της είπα προσπαθώντας να αστειευτώ για να αποφορτίσω την κατάσταση μα ο φόβος μου να μάθω τί μπορεί να συμβαίνει με την αντίδραση του αυτή βγήκε στην επιφάνεια όπως και κάθε άλλη φορά. Ωστόσο η Έμμα ατάραχη ως συνήθως μου είπε « πρώτ' απ' όλα πρέπει να ηρεμήσεις. Αυτό άλλωστε το ξέρεις και η ίδια.  Μάζεψε κάποια από τα πράγματά σου και έλα σπίτι μου.»