Άλισον
«Ρε Εμμα...»
Το ξέρω πως αυτήν τη στιγμή βράζει από θυμό, αλλά εγώ, δεν της είπα και τίποτα στην τελική. Μόνη της έβγαλε συμπεράσματα. Όσο και αν δεν το πιστεύει τώρα, ούτε εγώ θέλω να τους μιλήσω. Έκαναν την επιλογή τους ξέροντας τις συνέπειες. Τους είχε προειδοποιήσει πολλές φορές και εκείνοι πάντα την καθησύχαζαν. Πόσα ψέμματα...Παρολαυτά δεν έχουν σταματήσει ακόμα να προσπαθούν και αυτό είναι κάτι που με βάζει σε σκέψεις , που δεν έχω εκφράσει ποτέ.
Ησυχία... Καμιά μας δεν μίλαγε. Αποφάσισα να κάνω εγώ κίνηση γιατί, ξέροντας την τόσα χρόνια, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεπεισμώσει και να μου μιλήσει πρώτη.
« Έμ, δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο. Ξέρεις πως συμφώνησα με την απόφαση σου αυτή.» της είπα πιάνοντας τα χέρια της δυνατά. Αυτή γύρισε το κεφάλι της και με κοίταξε καρφώνοντας τα μάτια της στα δικά μου, 'ψάχνοντας' για το παραμικρό στοιχείο αμφιβολίας, περιμένοντας να βρει κάποια ένδειξη που θα της επιτρέψει να με 'καρφώσει' στον τοίχο, εξφενδονίζοντάς μου κατηγορίες.
«Πραγματικά ,το ξέρω, πως και δεν είναι και ότι καλύτερό σου να μην τους μιλάς... Αν το κάνεις για 'μένα απλά σταμάτα το! Είδες ότι και η Κέιτ έκανε αυτό που ήθελε και κράτησε επαφή μαζί τους» έτριξε μέσα από τα δόντια της ενώ ταυτόχρονα πετάχτηκε πάνω, βγάζοντας τα χέρια μου από τα δικά της, χωρίς όμως να σταματήσει να πετάει φωτιές με τα μάτια της.
«Ναι ρε Έμ το ξέρω άλλα ξέρω επίσης το ότι ξέκοψες και από αυτήν. Αν ξανά αρχίσω να επικοινωνώ μαζί τους, κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να γίνει, δεν θα μου το συγχωρούσες ποτέ και θα ξέκοβες και από εμένα» της λέω εκνευρισμένη καθώς το παράδειγμα που μου έδωσε δεν ήταν υπέρ της και καταβάθος το ήξερε.
Είναι απλά τόσο ξεροκέφαλη που ούτε μια στο εκατομμύριο δεν θα παραδεχτεί ότι έχω δίκαιο. Εάν θύμωσε -κάτι το οποίο κάνει με το παραμικρό-φορτώνει πολύ άσχημα και είναι σχεδόν αδύνατον, τόσο να βρεις το δίκαιο σου, όσο και να την επαναφέρεις στο φυσιολογικό.
« Κοίτα ας τα αφήσουμε αυτά και ας επιγκεντρωθούμε στο τι θα κάνουμε τώρα.» συνέχισα απότομα και με σοβαρότητα, βλέποντας ότι δεν μιλούσε μα περιφερόταν άσκοπα μέσα στο δωμάτιο κάνοντας δήθεν πως τακτοποιεί, κάτι που ξέρω ότι γίνεται, προκειμένου να μην ξεσπάσει πάνω μου.
« Οκευ. Λοιπόν σκέφτηκα κάτι, αλλά, δεν ξέρω κατά πόσο θα αρέσει σε όλους σας» είπε και καλά αδιάφορη και ακόμη τσιτωμένη ενώ, γυρνώντας έτσι ώστε να βλέπω την πλάτη της, τοποθέτησε κάτι βιβλία στην θέση τους.
YOU ARE READING
There is Always Magic
Fantasy-Γαμώτο σου! Τι δεν καταλαβαίνεις!? Του είπε φωνάζοντας. - Έμ... Είπε και την ακούμπησε στον ώμο. -Σταμάτα! Είπε και αποτραβήχτικε από το άγγιγμα του. -Δεν θέλω να μου μιλάς, δεν θέλω να με ακουμπάς, δεν θέλω! Συνέχισε απεγνωσμένα με δάκρυα να κυλού...
