The Pearl {Muke}

-12-

Een maand later
"Luke, je moet vandaag mee naar de opening van de nieuwe bakkerij." Zegt zijn vader als ze aan de ontbijttafel zitten.

"Ik heb geen zin."

"Dan maak je maar zin. Sinds je bent ontvoerd, heb je nergens meer zin in en ben je altijd maar zielig aan het zijn. Groei is op man." Antwoordt zijn vader pissig.
Luke's moeder staart naar haar eten.

"Ik word ziek van jouw gedrag. Als je niet normaal gaat doen dan gooi ik je persoonlijk in zee en zorg ik dat je nooit meer terugkomt." Gaat hij verder.
Gekwetst kijkt Luke zijn vader aan.
Met een ruk staat hij op en rent hij naar zijn kamer.

"Luke!" Roept zijn moeder hem achterna.

"Je bent te ver gegaan." Zegt ze kwaad tegen haar man, waarna ze Luke achterna rent.
------------
Huilend ligt Luke op zijn bed.

"Luke, luister naar me." Zegt zijn moeder terwijl ze over zijn rug wrijft.

"Hij meende het niet..."

"Met die piraat w-was alles beter!" Snikt Luke.

"Liefje, mag ik je wat vertellen?"
Luke knikt.

"Vroeger waren mijn ouders ook piraten. Ze vaarden op grote schepen en plunderden veel stadjes. Ik raakte verliefd op een piraat toen ik jouw leeftijd had. Maar toen ik besloot op het vaste land te wonen met hem, werd hij vermoord vanwege zijn daden." Vertelt ze zachtjes.

"E-Echt?"
Ze knikt.

"Toen ik jouw vader tegenkwam, vond ik hem leuk en zijn we getrouwd. Maar nooit heb ik van hem gehouden zoals ik van die piraat hield. Vandaar dat ik nooit thuis ben, je vader en ik kunnen het niet zo geweldig vinden."

"Mam... Ik ben ook verliefd op een piraat..." Fluistert Luke.
Ze glimlacht.

"Dat dacht ik al."

"Hij gaf me dit." Zegt Luke, waarna hij het medaillon onder zijn shirt vandaan trekt.
Zijn moeder pakt het vast en kijkt ernaar.

"Heel mooi. Piraten sieraden zijn altijd gaaf." Zegt ze terwijl ze het teruggeeft aan Luke.
Luke knikt.

"Ik weet zeker dat jouw piraat snel terugkomt, en dan zorg ik ervoor dat jullie samen kunnen zijn, goed?"

"Goed. Maar dan moet hij wel terugkomen..."

"Geloof me, lieverd, piraten komen altijd terug als ze ergens van houden."

"Zou hij van me houden?"

"Als ik het zo hoor houd jij wel van hem."

"Ja... Ik houd denk ik wel van hem..." Zegt Luke blozend.

"Ik ben gelukkig zolang jij maar gelukkig bent." Zegt ze terwijl ze hem een knuffel geeft.
Luke knuffelt haar terug.

"Ik houd van je, mam."

"Ik ook van jou, lieverdje."
------------
"Oh my god, het leven is zo saai zonder Luke." Zucht Michael terwijl hij op zijn rug op het dek ligt.
Al een week vaart hij alleen op dit grote schip.

"Ik heb vrienden nodig. En Luke." Zegt hij tegen de lucht.
Hij staat op en loopt de hut in waar Luke altijd sliep.
Zijn oog valt op een shirt dat op het bed ligt.

"Luke's shirt..."
Hij pakt het op en houdt het onder zijn neus.

"Het ruikt zelfs naar hem!" Roept hij blij.
Hij houdt het shirt dicht tegen zijn borst.
Daarna vouwt hij het op en legt hij het op het kussen.

Vijf minuten later staat Michael roerloos op het dek.
Hij staart voor zich uit.
Dat doet hij de afgelopen tijd vaak.
In de verte ligt Tortuga.
------------
"Bij deze, verklaar is de bakkerij voor geopend!"
Iedereen juicht.
Luke klapt alleen, wat hem een stomp op zijn arm oplevert van zijn vader.
Kwaad kijkt hij zijn vader aan.

Nog nooit heeft hij zich zo gevangen gevoeld.
Hij dacht altijd dat zijn leven leuk was, maar nu pas merkt hij hoe gevangen hij is.
Sinds hij vrijheid heeft meegemaakt, wil hij voor altijd vrij zijn, samen met Michael.

"Luke, meekomen." Zegt zijn vader terwijl hij naar de koets wijst die klaarstaat.
Geïrriteerd stapt Luke in.