VMA_ ΑΓΑΠΗ #2

32

ΤΖΟΥΛΙΕΤ

Όσο μιλούσε η Ολίβια παρατηρούσα το χάλι που επικρατούσε στη μεριά του.

Το διαμέρισμα θύμιζε γιάφκα. Ο Λιόν κοιμόταν στον καναπέ, τα πόδια του προεξείχαν από το μπράτσο και κρέμονταν στον αέρα. Τα παπούτσια του ήταν πεταμένα στο πάτωμα, η πολυθρόνα είχε μια στοίβα ρούχα και δίπλα της ένα ανοιχτό σακβουαγιάζ με τα υπόλοιπα, ανακατεμένα και σκόρπια. Στο τραπεζάκι, το τασάκι ήταν γεμάτο γόπες και τριγύρω άδεια μπουκάλια μπίρας, η θήκη του όπλου, κλειδιά, αναπτήρες. Εκτός από τη βρομιά, ένα μίγμα ιδρώτα και νικοτίνης εξαπλώνονταν από το σαλόνι μέχρι την κουζίνα και τον διάδρομο.

Παραπονέθηκα για την ακαταστασία και άνοιξα το παράθυρο να ανακυκλωθεί ο αέρας.

«Έτσι είναι οι άντρες» τον υπερασπίστηκε η Ολίβια.

Έτσι ήταν τα ζώα. Από τη μέρα που μου τον είχε φορτώσει ο αδερφός μου δεν προλάβαινα να μαζεύω τις βρομιές του.

«Φρόντισε να μετακομίσεις σύντομα» είπα καθώς επέστρεφα στη θέση μου.

Αν την έβρισκε με αυτή η κατάσταση, πρόβλημά της.

Η Ολίβια είχε δηλωθεί ως η προσωρινή προστασία μου, δεν είχα τίποτε κοινό μαζί της και αντί να μου στείλουν κάτι καλύτερο εμφανίστηκε ο Λιόν, φορτώθηκα και τους δύο. Εκείνη κρατούσε τους τύπους, εκείνος τα νεύρα μου στην τσίτα. Δεν ξέρω πόσο θα άντεχα αυτή την κατάσταση αλλά τουλάχιστον ήξερα πως η Ολίβια είχε πάρει εντολή να μετακομίσει σε άλλο διαμέρισμα, άρα θα τον έπαιρνε μαζί της.

«Τι τρέχει με εσάς τους δύο;»

Κατάλαβα τι εννοούσε όταν έγνεψε προς τον καναπέ.

«Δεν υπάρχει συνεννόηση».

«Δεν νομίζω πως το προσπαθείς».

«Δεν χρειάζεται να προσπαθήσω για τίποτα». Ο Λιόν έπρεπε να κάνει τη δουλειά του κι εγώ να αφοσιωθώ στην καριέρα μου. Μετά απ' όλο αυτό δεν ήμουν υποχρεωμένη να ξαναδώ κανέναν τους.

«Πρέπει να χαλαρώσεις» με συμβούλεψε.

Δεν απάντησα και αντί να αλλάξει θέμα άρχισε να μιλάει για το πόσο καλός ήταν ο Λιόν στο κρεβάτι. Επανέλαβα κάμποσες φορές πως δεν με ενδιέφερε να μάθω τι στα κομμάτια έκαναν αλλά δεν έπαιρνε χαμπάρι. Ευτυχώς σταμάτησε όταν ξύπνησε η αρσενική της πόρνη.

Ο Λιόν ήρθε στην κουζίνα και μας κοίταξε εναλλάξ. Η εικόνα ήταν τραγική. Μελανιασμένο μάτι, σκισμένο φρύδι, αίματα στην μπλούζα του. Πού στα κομμάτια είχε μπλέξει και τον είχαν καταντήσει έτσι;