Her nekadar uyumaya çalışsamda uyuyamıyorum. İmkansız görünen hayalimi daha yeni gerçekleştirmeye başlamışken bukadar çabuk brakıp geri dönmek istemiyorum.
Düşünmekten yorulduğumda yataktan çıkıp kutumu elime aldım.
Benim ilk koreye bağlanmamdan buraya gelene kadar biriktirdiğim anılarım,her gün yazdığım, çizdiğim kağıtlarım, hiç yollayamadığım mektuplarım ve fotoraflarım.
Nekadar çok şey vardı, hepsi birbirinden güzeldi çünkü hepsi benim koreyi nekadar sevdiğimi, buraya gelmek için nekadar çok emek harcadığımı, uğraşlarımı yansıtıyordu.
Peki başarmışken başamı dönecektim, Sanırım öleydi.
Birsürü exonun ve luhanın fotosunu görünce elime aldım.
Luhan.... Buraya gelmeden önce deliler gibi exo dinleyip luhanla evlenme hayalleri kuruyordum. Sabaha kadar exonun videolarını izleyip şarkılarında dans ediyordum. Videolarda bana herşey bir masal gibi geliyordu.
Ama luhanın davranışlarıyla sanki o luhan gitmiş yerine başka biri gelmişti. Hala çok tatlı ama sanki biraz soğuk yada sadece bana karşımı öle.
Böle düşünürken uyuya kalmışım.
.............................
Sabah annemin sesiyle uyandım. Beni aşağıya çağırıyordu.
"arkadaşlarınla vedalaşmayacak mısın" dediğinde " hayır dedim " anlamsızca bakınca " onları görürsem gitmem zorlaşır hem fazla arkadaşım yok zaten " diye açıkladım. Onaylarcasına başını sallayınca tüm eşyaları toplamaya başladım.
Herşey hazırdı ama kolyem yoktu heryerde aramaya başladım normalde boynumda olması lazımdı.
O kolye benim için çok önemliydi. Koreye bağlandığım ilk gün exorin yazan bir kolye bulmuştum sonsuzluğun ucunda yazıyordu.
Şansmıdır nedir bilmiyorum nasıl bulduğumuda, ama o kolye benim için çok önemli.
Annem " gidiyoruz " dediğinde aramayı kestim saatlerdir arıyordum ama bulamamıştım.
Sanırım kolyeyle beraber benimde hayallerim bitiyor.
Havalimanına gitmek için taksiye bindik, vardığımızda daha bir saat vardı bizde bekleme salonuna geçip beklemeye başladık.
................ 1 saat sonra................
Anons yapılınca yerimden kalktım gözlerim dolmuştu, uçağa doğru ilerlemeye başladık.
Tam kapıda geçiyordukki bir ses;
" derin " bu ses LUHAN.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kore Maceram!
FanfictionSADECE KÜÇÜK BİR HAYALDİ ŞİMDİ ONU YAŞIYORUM DAHA 17 YAŞINDAYIM HEP HAYALİM KOREYE SEOULA GİTMEKTİ HİÇ TAMİN EDEMEZDİM GERÇEKLEŞECİĞİNİ KÜÇÜK BİR HAYAL HİÇ BÜYÜK BİR GERÇEĞE DÖNÜŞÜRMÜKİ!