stockholm syndrome(persain translation)

chapter 10

*داستان از نگاه آپریل*

نفسم گرفته شد وقتی دیدم یه دفعه در باز شد و بعد بسته.

"ایناهاشش اومد (منظورش رئیس بزرگه.)" زین پوزخند بزرگی زد. تقریبا لیام رو از جلوی راه برداشت تا بتونه از در بیاد تو.

تقریبا حسه... بدی میکنم. برای کشتن اون (لیام:(( ) من هرگز یه قاتل نبودم ولی... تا الان نبودم.

هری منو پشت خودش کشید.

صحبت هایی با اشکالی میشنیدم همین حال که همه توی این اتاق ساکت شدن.

صدای پایی رو میشنیدم که داشت به این جا میومد. زین اومد تو و البته با یه نفری که پشت سرش بود. اون به ترسناکی زین نبود (حرف دهنت رو بفهم زین ترسناک نیست!!ولی شاید قیافش آدم رو گول بزنه.(

روی صورتش یه اخم بزرگ اومد وقتی به زین نگاه کرد.

"نایل اینا همون دخترا هستن و... " (نایل رئیس بزرگه!دست بزنید ^_^)

"کودومشون اون دختره هست؟ و هری؟" اون با حالت گیجی سرش رو به اطراف اتاق میکشید. حتی چشمای آبیش هم گیجی رو نشون میدادن.

به جای اینکه سعی کنه ما رو بکشه یه کاری کرد که اصلا انتظارش رو نداشتم.

اون تفنگ زین رو از دستش گرفت و با پشتش محکم زد تو سرش در حالی که چشمای من گنده و پهن شدن. (با اون دسته تفنگ که معمولا خیلی دردناکه.)

"وات ده هل زین! این طرز رفتار کردن با یه خانومه!! بهش شلیک کردی!"نایل چشماش رو برای زین چرخوند در حالی که من با گیجی به هری نگاه میکردم.

زین خیلی آروم شونش رو انداخت بالا و گفت"ل...لیام بهش شلیک کرد."

"منو ببخشید بابت زین. بعضی مواقع احمق خل میشه."سرش رو تکون داد."خوب لیام... حالا این پسره اصلا کجا هست؟"

"مرده رفیق."زین جواب داد و آروم سرش رو تکون داد.

"هدف گیریه خوبی بوده. کی اینو کشته؟"(o.0)

"اون این کار رو کرد." زین پوزخند زد و نایل با سورپرایز کامل بهم نگاه کرد.

میتونم یه لهجه غلیظ اریش (لهجه ایرلندی ها) رو بفهمم. منظورم اینه که مثل یه فیل توی اتاقه. اصلا نمیشه نادیدش گرفت! (یعنی لهجش خیلی زیاده و خیلی تو چشم میزنه ولی گایز به نظر من نایل زیاد لهجه نداره ها:/)

"اسم شما چیه؟" به صورت خیلی عالی حرف زد. حتی الان بیشتر گیج شده بودم که چرا صداش نمیکنن 'رئیس بزرگ'!

"آ... آپریل"

"اوه خوب شما 2 تا زخمی شدید. زین احمق! درست میگم احمقه! هی فکر کنم تو به این 2 تا یه عذر خواهی بدهکاری..." نایل به زین که اخم بزرگی روی صورتش بود خیره شد.