Ms. Nerd Meets Mr. Yabang (Revising)

Chapter 10

Chapter 10: Allergic

Avianna:

"Hoy nerd! Linisin mo 'yung kotse ko!"

"Hoy nerd, dalhin mo 'tong books ko!"

"Hoy nerd, gawan mo'ko 'nang kape! In two minutes!"

"Hoy nerd!!"

"HEY NERDD!" ay kalabaw!

"Ay kabayong tipaklong! Huwag mo nga akong gugulatin 'nang ganiyan! Hindi nakakatuwa!" at sinapak siya.

"Shut up! You want money right? Now do it! Idiot." cold niyang sabi at umalis sa harapan ko.

Pati pa naman ba sa panaginip ko, inuutusan ako? Jusko! 'Kung hindi lang ako mahirap? Kanina ko pa pinag-yayabang sa kaniya ang pera.

Nakakainis! Pasalamat siya at kailangan ko 'nang pera para sa mga magulang ko.

Kaya ginawa ko na 'yung pinapagawa niyang mag-linis daw ako 'nang motor niya. Gahd! Paano 'kung magasgasan ko pa 'to? He would probably kill me if mangyari 'yun.

"Okay then, 'kung magasgasan 'yan it's not my fault anymore ah! Hindi pa naman ako marunong." bulong ko na halos marinig na niya habang palapit na ako sa motor niya. Magpakasaya 'yung ugok na 'yun! Ang yabang na nga ang ABNO PA!

Mag-30 minutes na akong naglilinis 'nang bigla niya akong tawagin, "Kain na muna tayo!" yaya ni Chase kaya napatigil ako.

"Osige, saglit lang." wika ko habang binabanlawan 'yung sponge.

Chase:

Ibinigay ko sa kaniya 'yung hipon, lumapit siya sa akin pero ang nadatnan ko ay nakatingin lang siya sa hipong ibinibagay ko. Ano 'bang problema nito at hindi nalang kunin?

"Why don't you want to eat this?" iritang tanong ko sa kaniya.

"Eh.. Alregic kasi ako sa hipon.." napatulala ako. Bakit ganun? Parehas sila ni..

Imposible.. Imposibleng siya iyun.. Argh!

Avianna:

2 weeks later..

Dalawang linggo nang nakakalipas at ganun pa rin ang treat sa akin nang mga tao, paminsan.. Nagiging suspicious sila sa mga ginagawa namin ni Chase. Hindi nga maalis-alis yung issue na 'yun eh.

Tuloy tuloy pa rin 'yung pagiging slave ko kay Chase, kahit nga sila mama't papa nga'y natutuwa sa aking nakukuhang pera. Atleast nakakaipon pa kami nang mga pera.

Pumasok na ako sa DU at pumunta sa room, nakita ko si Rose na kumakaway sa akin.

Lumapit agad ako sa kanya, "Anong meron?" tanong ko sa kanya.

"Meyron akong ibibigay sa iyo." may ibinigay siyang isang box na naka-wrap.

"Hindi naman pasko ah?" wika ko.

"Haha, eh basta! Wala akong mai-wrap kundi ay christmas wrapper. Sorry! Basta, buksan mo na." nakangiting sabi niya sa akin.

Pagkabukas ko, "Iphone 6s." pagbasa ko.

"Wait, diba ganto din 'yung phone mo?" tumango naman siya.

Tiningnan ko 'yung presyo, "HALA! Ang mahal!!" binalik ko kaagad sa kanya.

"Ano ka ba, Avi? Sa iyo na 'yan, tuturuan kitang gumamit nito." at ayun nga, tinuruan niya agad ako.

Natuto naman agad ako. Madali lang namang gamitin atsaka maganda ang quality nitong phone na 'to.

"Ayan, ibibigay ko na sa iyo yung number ko para makapag-communicate agad tayo. Itry mo nga akong i-call para matuto ka." agad ko namang ginawa 'yung sinabi niya.

"Ako naman ang tatawag." at ayun, tinawagan niya ako. Una 'kong swinipe yung green button. Kaya nasagot agad 'yung tawag.

"Ayan! Oh, pag mag-seselfie ka. Ito yung camera, halata naman. Ito naman yung mga apps katulad nang Wattpad, Facebook, Twitter, Tumblr, Instagram, Google and YouTube." pinakita niya yung bawat apps.

"Ito naman, yung Spotify at Soundcloud. Dyan, pwede ka nang makinig sa musics and other things." dagdag niya.

"Ito, ayan ang Settings, puwede 'kang mag-edit dyan sa mobile mo. Ako nang bahala sa mga accounts mo. Sasabihin ko nalang 'yung mga passwords ha?" tumango naman ako.

Fast forward, it's recess time. Di naman ako masyadong gutom, si Rose naman, may pinuntahan lang saglit sa library. Ewan ko ba sa bookworm na 'yun.

Bigla nalang akong napadaan sa Music Hall. Naalala ko pa nung bata pa ako, mahilig akong mag-patugtog nang gitara. May kaibigan kasi ako noon, si Neslie. Magaling siyang gitarista ngunit pumanaw na siya 4 years ago.

Inatake siya nang dengue at nasa Stage 4 pa ito kaya hindi naagapan, nang maidala na siya sa ospital, death arrival na agad siya. Nandun ako nung mga oras na 'yun. May sinabi siya sa akin bago pa man siya pumanaw.

"Kantahan mo naman ako, Avi. Sige na.." mahinang wika sa akin ni Neslie.

"Sige.. Kunin ko lang 'yung gitara." kinuha ko 'yung gitara at pinatugtog ito.

Sad Song - We the Kings

You and I,
We're like fireworks and symphonies exploding in the sky.
With you, I'm alive
Like all the missing pieces of my heart, they finally collide.

So stop time right here in the moonlight,
Cause I don't ever wanna close my eyes.

Without you, I feel broke.
Like I'm half of a whole.
Without you, I've got no hand to hold.
Without you, I feel torn.
Like a sail in a storm.
Without you, I'm just a sad song.
I'm just a sad song.

With you I fall.
It's like I'm leaving all my past in silhouettes up on the wall.
With you I'm a beautiful mess.
It's like we're standing hand in hand with all our fears up on the edge.

So stop time right here in the moonlight,
Cause I don't ever wanna close my eyes.

Without you, I feel broke.
Like I'm half of a whole.
Without you, I've got no hand to hold.
Without you, I feel torn.
Like a sail in a storm.
Without you, I'm just a sad song.

You're the perfect melody,
The only harmony
I wanna hear.
You're my favorite part of me,
With you standing next to me,
I've got nothing to fear.

Without you, I feel broke.
Like I'm half of a whole.
Without you, I've got no hand to hold.
Without you, I feel torn.
Like a sail in a storm.
Without you, I'm just a sad song.

Without you, I feel broke.
Like I'm half of a whole.
Without you, I've got no hand to hold.
Without you, I feel torn.
Like a sail in a storm.
Without you, I'm just a sad song.
I'm just a sad song.

Damang dama ko ang kanta 'non. Pero 'nung pagka-mulat ko nang mata, she's.. dead.

I sighed at inilapag ko ang gitara sa puwesto kung saan ito nakalagay. Tumayo na ako, pagkatingin ko..

"Chase?" gulat 'kong tanong. Pinahid ko ang mga luha ko. Naiyak lang ako sa kanta na 'yun.

***
[[Edited Version]]