Emre son söylediğim hem hoşuna gitmiş hemde onu şaşırtmıştı galiba."Tamam,kabul."dedi Emre."Peki neden benim iyiliğimi düşünüyorsun yani sonuçta benden sürekli kaçan,beni terk eden ve beni umursamayan sendin."dedi."Emre her ne kadar ben ayrılmayı istemiş olsamda zor zamanlarımda sen bana destek oldun ve birlikte Zaman geçirmek eğlenceliydi aynı Zamanda seni umursuyorum."dedim.Gözlerine baktığımda parıldadığını gördüm.Sevinmişti."Beni birilerinin özelliklede senin umursadığını bilmek güzel."dedi.Hüzünlüydü bunu söylerken."Emre öyle söyleme arkadaşların,baban ve diğerleri de seni umursuyor."dedim.Emre neşeden uzak daha çok alaya yakın bir şekilde güldü."Cidden hiçbir şeyden haberin yok,Annemin intiharın ardından babam defolup gitti.Yani tamamen yapa yalnızım.Hım arkadaşlarıma gelicek olursak onlar hala benim yanımdalar ama emin ol hiç kimse senin kadar beni olaylardan uzaklaştırmıyor Buket."dedi.İşte o an cidden içim cız etti.Emre'nin babası ünlü bir iş adamıydı.Ayrıca Emre ve Emre'nin annesinede çok ilgiliydi.Doğrusu baya şaşırmış ve üzülmüştüm."Emre ben üzgünüm yani bilmiyordum.Ama şimdi hepsini unut olur mu?Bugün sadece sen ve ben birlikte Zaman geçirelim."dedim.Hemen ardından da"Sen bana Nasıl bir Zamanlar bütün dertlerimi unutturduysan şimdide ben sana yardım edeceğim."dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimsesiz
Teen FictionKimsesiz,yalnız ama bir o kadar da hayat dolu ve güçlü bir kız düşünün. Bir adam düşünün güçlü,umursamaz ve acımasız. Peki bu kızın bir gün karşısına etrafına korkakça ördüğü duvarların hepsini tek bir hamlesiyle dahi yıkabilecek biri çıksa. Peki bu...
