Okuyucu x Anime Karakterleri

Ayato Kirişima

Evde çikolata bitmişti ve ben çikolatamı istiyorum. Akşam saat 12 olabilirdi ama 1 kilometre yakında 24 saat açık market vardı ve ben çikolata istiyorum.

Hazırlanıp yola çıktım. Markete kestirme yol olarak ara sokaklara girdim. Biraz ilerledikten sonra kavga sesleri duydum ve adımlarımı hızlandırdım. Benim şansıma tam kavganın olduğu yere gidiyormuşum.

İki ghoul kavga ediyordu! Birinin sarı birinin mavi-kırmızı kanat gibi kagunesi vardı. Dövüştüklerini gördükten sonra geldiğimi görmediklerini varsayarak sessizce markete koşmaya başladım.

Markete girip güvende olduğumdan emin olduktan sonra çikolata bakmaya başladım. Seçip parasını ödedikten sonra marketten çıktım ve tekrar koşmaya başladım.

Eve varana kadar durmadım. Eve gidince kapıyı kilitleyip televizyonu açtım ve çikolatamı yemeye başladım. Çikolata bitirince ve televizyondan sıkılınca televizyonu kapatıp yattım.

Sabah uyanınca okula hazırlanıp evden çıktım. Okul yolunda izleniyormuş hissine kapıldım ama arkamı döndüğümde kimse yoktu. Bu okula varana kadar birkaç kere tekrarlandı. Okula girdiğimde o his kayboldu. Sınıfta yine ghoullar konuşuluyordu. Sessiz kalmayi yeğledim. Ne de olsa ghoul gördüğümü söylesem herkes başıma toplanacaktı. Konuşmadan kitaplarımı çıkardım ve hoca gelene kadar tek kelime söylemedim.

Gün boyunca ghoullar hakkında konuşmaktan kaçıdım. Okuldan çıktığımda o izlenme hissi geri geldi. Bu sefer takmayarak eve gittim, ödevlerimi yaptım, anime izledim ve yattım. Hafta boyunca (izlenme hissini saymazsak) tuhaf bir olay olmadı ta ki cumartesi akşamına kadar.

Yatağımda anime izlerken midem guruldadı. Bir şeyler almak için mutfağa gittim. Tabi telefon hala elimdeydi. Biraz bakındıktan sonra atıştırmalık bir şeyler aldım. Tam mutfaktan çıkarken
"Telefona bu kadar odaklanman iyi bir şey değil (adın) - chan."diyen bir ses duydum. Korkuyla arkamı döndüm. Birkaç gün önce gördüğüm mavi kırmızı kaguneli olan Ghoul'du bu!

"Buraya nasıl girdin? Adımı nerden biliyorsun?"Yüzüme çok korkmuş bir ifade yerleşmiş olmalıydı.
"Camları kilitlemelisin. Ayrıca adından daha fazlasını biliyorum (okulun)a giden (adın) (soyadın)."
"Niye benim evimdesin?"
"Ghoul kavgasını görüp kurtulabileceğini mi sandın?"
"Beni görmediğinizi sanmıştım!"
"Yanılmışsın."
"Peki bana ne yapacaksın?"
"Ne yapmalıyım?" Tamam bildiğin dalga geçiyordu! Bir dakika, bir dakika ben şimdi burada durmuş bir ghoulla sohbet ediyorum, değil mi?

Bunu algıladığım anda kapıya doğru koşmaya başladım. Tam kapıya ulaşmışken önüme mavi-kırmızı diken gibi şeyler düştü. Bir tanesi kapı koluna gelmişti ve kapı kolu kırılmıştı. Arkamı döndüğümde o ghoul tam önümdeydi.
"Niye polise gitmedin?" diye sordu.
"Bilmiyorum. Belki belaya karışmak istemediğimden, belki başka bir şeyden gitmedim işte!"
"O başka şey ne biliyor musun?"
"Bilmiyorum dedim ya!"
"Ben biliyorum." Bunu söyledikten sonra beni duvarla arasına sıkıştırdı. Elleri vücudumun iki tarafındaydı.
"İşte bu."dedikten sonra beni sertçe öpmeye başladı. Bir süre sonra öpmeyi bıraktı
"Bana karşılık veriyorsun. Neden?" Veriyor muydum?
"Belki polise gitmeme nedenimle aynıdır." Gülümsedi
"İyi o zaman." Beni öpmeye devam etti.

Çikolata. Her şeyin suçlusu çikolata