Okuyucu x Anime Karakterleri

Nate River

Near'dan nefret ediyorum. Kira davasında bütün ipuçlarını L ve Mello'dan almasına rağmen kendi çözmüş gibi davranıyor. Hiç geçinemedik zaten. L öldüğünde hiç üzülmüş görünmedi. Ben ondan ne kadar nefret ediyorsam o beni o kadar etrafımda dolanıyor. Keşke o lanet olası hırsızı bulmasına yardım etmeseydim. Ne olmuştu bizim semtimizde saklanıyorduysa!? Niye o suçlunun peşine dedektif gibi takılıp onu araştırdım ki!? O günden sonra N peşimi bırakmadı. Sürekli çok yetenekli olduğumu söylüyor ve ona yardım etmemi isteyip duruyor. Elimdeki gönderdiği yüzüncü mektup herhalde. Okumama bile gerek yok çünkü hep tekdüze şeyler yazıyor. Mektupları onun yazmadığına bahse girerim. Off biraz rahatlamaya ihtiyacım var.

Sokağa çıktım. Nereye gittiğime bakmadan yürümeye başladım. Birkaç dakika sonra nerede olduğumu fark ettim. Şehrin ıssız yerlerine gelmiştim. Başıma bir şeyler gelmeden gitsem iyi olur.
"Olduğun yerde kal!" Harika! Arkamı döndüm. Yüzünde maske olan bir adam bana silah tutuyordu. Silah o kadar da kaliteli görünmüyordu. Büyük ihtimalle kaçak aldığından.
"Tamam ne istiyorsun?"
"Yanındaki bütün parayı ver!" Cebime elimi soktum ve ona doğru yürümeye başladım.
"Sana hareket etme dedim! Yaklaşma" Bu bildiğin korkak. Tetiği çekebileceğini bile sanmıyorum.
"Cebimdeki parayı sana vermek için yaklaşmam gerekiyor değil mi?"
"Tamam ama acele et!" Tam onu etkisiz hale getirmek için bir hamle yapıcaktım ki adam yere yığıldı. Arkasında beyaz saçlı birini gördüm.
"Near?"
"Merhaba (adın)."
"Adımı ağzına alma ve o adamı ben de halledebilirdim." Sustu. Konuşmak zorunda hissettim

"Burada ne arıyorsun?"
"Dolaşmaya çıktım."
"Sen? Yanında koruma olmadan? Tam benim olduğum bölgeye? İsteyerek? SEN?"
"Olamaz mı?"
"Olamaz." Tekrar sustu. Yürümeye başladım.
"Dur." dedi
"Ne var?"
"Benimle gelir misin?"
"Normal insanların oraya girmesi yasak sanıyordum."
"Ben getirirsem değil."
"Uzaktır şimdi."
"Hayır aslında yakın."
"Yine de hayır."
"Yemek var ama."

Buna karşı koyamamıştım ve şimdi Near'ın karşısında oturuyordum. Bana yiyecek getirmişti ve onu yiyordum. Heryerde oyuncak vardı. Odada gözlerimi gezdirirken gözüm bir şeye takıldı. Bu yeni çıkan ve sürekli reklamı yapılan oyuncaktı. Oyuncaklar ilgimi çekmese de bu hoşuma gitmişti. Oyuncağı göstererek konuştum
"Bundan sende olacağını biliyordum. Oynayabilir miyim?" Arada bir çocuk tarafım ortaya çıkıyordu işte.

Saatlerce birlikte oyun oynadık. İtiraf etmem gerekirse eğlenmiştim. Bu zaman boyunca Near gülümseyerek beni seyretmişti. Onu farketmemiş gibi davrandım. Bazı yerlerimi hissetmemeye başlayınca ayağa kalktım

"Bu eğlenceliydi ama şimdi gitmem gerekiyor."
"Biraz daha kalamaz mısın (adın)?" Neden bilmiyorum ama o an reddedemedim
"Tamam ne yapmak istersin?"
"Oyun oynamaya devam etsek."
"Zaten çok uzun zamandır oynuyoruz. Başka bir şey bul." Yine sustu
"Bulamıyorsan sadece konuşalım. Sen normalde meşgul birisin. Bugün nasıl tüm gün boştun?"
"Aslında sabah birkaç dava halletmiştim. Akşam boş olduğum da kesin değildi. Vaka gelirse onu çözmem gerekecekti. Gelirse bana yardım etmeni umuyordum (adın)."
"İlgimi çekerse ederdim herhalde. Hazır konuşuyoruz bu sıralar ilginç bir dava var mı?"
"Pek yok. Sıradan şeyler."
"Dedektif olarak ününü koruyor musun? L'in yerini aldın ya. L'in değiştiğinden şüphelenen var mı?"
"Şu anlık her şey yolunda görünüyor. L'in üç rolünü de iyi oynuyorum. Hala dünyanın en iyi üç dedektifiyim."
"Hayatında bir gelişme var mı?"
"Roger sosyalleşmemi istediğini söylüyor. En azından L gibi gerektiğinde dışarı çıkabilir hale gelmeliymişim."
"Bence haklı bu gerekli bir beceri." Konuşacak konu bulamamaya başlamıştım. Near'ın bu konuda yardımcı olduğu söylenemezdi. Etrafa bakınırken saati gördüm. Bu kadar geç olduğunu düşünmemiştim

"Near saat gerçekten geç olmuş gitmem gerekiyor." Ayağa kalktım ve kapıya doğru yürümeye başladım. Near arkamdan geliyordu. Kapıya geldiğimizde ona döndüm
"Hoşçakal." dedim. O ise bana sarıldı
"Uzun zamandır ilk defa hayatımda sadece dedektiflikten fazlası varmış gibi hissediyorum. Teşekkür ederim (adın)." Ben de ona sarıldım ve elimi çok yumuşak görünen saçlarına daldırdım. Uzun süre öyle kaldık. Bu durumun garip olduğunu düşünüp ondan ayrıldım
"İyi geceler Near."
"İyi geceler (adın)." Kapıdan çıktım. Yürümeye başladım. Belki de Near o kadar da kötü biri değildi.

Near bölümünü normalde bir süre önce bitirmiştim ama son zamanlarda Death Note fandomuna bakınca Near'a karşı bir nefret büyüdüğünü gördüm o yüzden bölümü tekrar yazmam gerekti. Ama yanlış anlamayın Near'ı çok severim. Bölüm nasıldı? Near'ı seviyor musunuz nefret mi ediyorsunuz? Bu bölüm bakış açınızı biraz olsun etkiledi mi? Okul neredeyse bitecek olmasına rağmen size de hocalar hala ders işliyor mu? Görüşürüz!