Okuyucu x Anime Karakterleri

Mihael Keehl

Televizyonu açtım ve karşısındaki kanepeye oturdum. Televizyonda yine Kira tartışılıyordu. Tartışma denemez bile iki yaşlı adam Kira onları öldürür korkusuyla sürekli Kira'yı savunuyorlardı. Korkacaksanız bunları tartışmak için televizyona çıkmasanıza.

Bir süre onları izledikten sonra saçmalıklarından başım ağrımaya başladı. Daha fazla dayanamayıp kanalı değiştirdim ama onlar da farklı değildi. "Efendi Kira" "Kurtarıcımız" "Büyük Tanrı". Kanalların birinde durdum çünkü programın başlığı "İyi ve kötü yanları:Kira dosyası" idi. Hakkında kötü şeyler de söyleyecekler sandım ama izlediğim süre boyunca bir adam Kira'yı sevmemiz gerektiği hakkında bağırdığı için pes edip televizyonu kapattım. Elime bir manga alıp okumaya başladım...

Kapının çalma sesiyle uyandım. Hangi ara uyumuştum ki? Herhalde önceki günler onun yüzünden uyuyamadığımdan yorgun düştüm. Kapı ısrarla ikinci kez çaldı.
"Geliyorum!" diye bağırdım ve üstümü düzeltip kapıyı açtım. Karşımda bir adet sarışın "bad boy" duruyordu. Önceki günlerde aramalarıyla uyutmaması yetmiyormuş gibi şimdi de karşımda dikiliyordu.
"İçeri geçebilir miyim?" O an kapıyı yüzüne kapamamak için kendimi zor tuttum. Kenara çekildim ve içeri girdi.
"Neden geldin?" Beni umursamadan koltuğa oturdu. Üstüne bastırarak tekrar sordum
"Neden geldin Mello?"
"Ne yani seni özlemiş olamaz mıyım?" Sinir yavaşça bedenimi ele geçiriyordu
"Sen ve özlemek ha? Özleyecek olsan o kadar yılın vardı. Şimdi işin düşünce mi özlüyorsun?"
"Böyle yapma yetimhanede çok yakındık."
"O yetimhaneden kaçıp mafyaya katılmadan önceydi."
"Zorundaydım biliyorsun."
"Beni yanına alabilirdin"
"Seni tehlikeye atmak istemedim"
"Kendimi koruyabileceğimi ikimiz de gayet iyi biliyoruz."
"Riske atmak istemedim"
"En azından arayıp sorabilirdin."
"İmkanım yoktu."
"Mafyaya katıldıktan sonra da mı? Hiç sanmıyorum."

Sessizlik oldu. Mello ile yetimhanede çok iyi anlaşıyorduk. Hatta ona karşı bazı duygularım bile vardı. Ta ki kaçana kadar. Bana hiç haber vermeden öylece gitmişti. O zaman hissettiğim terkedilmişlik hissini hala unutamam. Umudumu kaybetmemiştim ama zamanla o duygular nefrete döndü. Bir hafta kadar önce beni arayınca ne yapacağımı bilememiştim. Belki sadece bir üzgünüm lafı ona olan bütün sinirimi geçirebilirdi ama onun tek yaptığı Kira olayını çözmede ona yardım etmemi istemekti. Reddedince sürekli aramaya başlamıştı. Her seferinde hayır dememe rağmen durmuyordu hatta evime bile gelmişti şu an.

Sessizliği ben bozdum
"Yine sana yardım etmemi sormaya geldiysen cevabım hayır."
"Hadi ama yardımına ihtiyacım var."
"Hayır."
"Near'ı alt etmem gerekiyor bunu ancak senin yardımınla yapabilirim."
"Ha-yır."
"Yetimhanedeki en zeki üçüncü kişiydin. Birlik olursak çok iyi bir dedektif olabiliriz ." Dedektif sözü aklıma kötü anıları getirmişti.
"Biliyorsun. O öldüğünden beri dava çözmüyorum."

Kimden bahsettiğimi tabiki de biliyordu. L'den bahsediyordum. Onun ölümü beni diğer herkesten daha fazla etkilemişti. Diğerleri onu sadece rol model olarak görürken o benim arkadaşım, dostum hatta abim olmuştu. Bana herkesten daha fazla dikkat ediyordu. Beni yetimhaneye getiren de oydu zaten. Bu kadar değer verdiğim birinin ölmesi beni derinden vurmuştu ve travma geçirmiştim.
"O olayın seni ne kadar yıprattığını biliyorum ama son bir kez."
"Dediğim gibi hayır."
"Yapma böyle (adın). Sana ne kadar değer verdiğimi biliyorsun. Gerçek adlarımızı bile biliyoruz."
"Evet biliyoruz Mihael ve bunu kullanarak beni kandıramazsın."
"Belki bir anlaşmaya-" sözü yarım kalmıştı çünkü sinirim sonunda dışarı çıkmıştı
"Hayır dedim!" diye bağırdım. Sakince ayağa kalktı
"Anladım."dedi ve kapıya doğru yürümeye başladı. Bu kadar çabuk pes edeceğini tahmin etmemiştim.

Birkaç adım sonra durdu.
"Unuttuğum bir şey var." dedi ve bana döndü.
"Ne ise çabuk al ve git."
"Tamam çok çabuk olacak." Bunu söyledikten sonra kolumdan çekti ve dudaklarımız birleşti. Onu hemen ittirdim. Dudaklarımı silip
"Neden?" diye bağırdım
"Bence nedenini biliyorsun." dedi ve kalbimin olduğu yere dokundu
"Bu kalp neden bu kadar hızlı atıyor?" Atıyor muydu?
"Ne zamandır biliyorsun?"
"Bir dakikadan beri"
"Peki nasıl anladın?"
"Sen birine kızdığında onunla bir süre konuşmazdın. Bu herkese böyle oldu. Sadece L'e bağırırdın. Sana bunun nedenini sorduğumda ona çok değer verdiğini yanında ne istersen yapabildiğini söylemiştin."
"N'olmuş?"
"Sen az önce bana bağırdın (adın)." Ona bir süre boş boş baktım. Sonra dayanamadım ve ona sarıldım.
"Yani bu bana yardım edeceğin anlamına mı geliyor?"

Death Note'da belirli bir yere gelmediyseniz(Death Note'u bitirmeyen kaldı mı ki?) Spoiler (L'in ölümü ve Mello'nun gerçek adı) var. Bu bölüm bir istekti umarım beğenmişsinizdir. Elimden geleni yapmaya çalıştım ama Mello zorlu bir karakter.