VAZGEÇTİM...

yolun açık olsun

      Her geçen gün berk büyüyor. İlk sözcüğü baba oldu. Nasıl oldu biliyor musun? İşte tamda berkin babasız kalacağını düşünürken, ben buruk bir sesle gülerken erdemin sevinci hic kimsede yok. Ağzı kulaklarına vardı erdem 'in işte ozaman sanki erdem hic gitmeyecekmiş gibi geldi. Bilmiyorum ki kestiremiyorum gidip gideceğini. Berki uyuttuktan sonra bahçeye geçip hamağa yattım. Gözlerimi kapattığım andan itibaren erdemle yasadıklarımız film şeridi gibi gözümün önünden gecti. Sadece bir hayal gibiydi. Onsuz nasıl davranaçağımıda hayal ettim. Aslında hayalini bile düşünmek istemsken... Gözlerimi kapattığımda erdemin kahverengi gözleri beni beynimi çeliyor bana huzur veriyor bu yüzden hic gözlerimi acmak istemiyorum. Ama eğer erdem giderse berk in gözlerine bakarım berk'in gözleri de babası gibi açık kahve tonunda belli özlersem ona bakarım. Erva kızım sen ney diyosun ya giden miden yok allah allah off sıkilıyorum bu düşüncelerden içimden ağlamak geliyor ama olmuyor hepsi içimde birikiyor akmıyor gözlerimden artık. Sen hiç kaybetme korkusu yaşadın mı? Ağlamak isteyip ağlayamadığın günler oldumu? Yeter artık be ben iyi günler göremeyecek miyim ? Bir anda gözlerimi açtığımda güneş batıyordu ve erdem benim başucumdaydı ve şunları söylüyordu '' ben kaybetme korkusu yaşadım tam şimdi, ben ağlamka isteyip ağlayamadığım günler oldu tamda simdi ikimizde iyi günler goremicez buda bir gerçek !''.  Diyip erdem koşar adımlarla eve girer. Ne olduğunu anlayamadım hala inanmıyorum son söylediklerimi içimden değil dışımdan söylemişim of erva of. Bende erdem 'in peşinden eve girdim. Erdem yatak odasına çıkmış banyoya giriyordu ''huu erdem hayatım niye konuşmuyosun neden sinirlisin bana cevap ver!".  Erdem sinirli bir şekilde  '' erva senden ayrılmak zorundayım ayrılmak zorundayım bunu kendime yediremiyorum anlıyormusun bundan sonraki hayatımın sensiz ve berksiz geçeceğini düşününce deliye dönüyorum''  erdem'in artık konuşmaya gücü kalmadı. Ağlamaya basladı. Ben dayanamam erdem'in ağlamasına iyide neden ayrılmak zorunda neden  aslında soracaktım ama soramadım cok kötüydü çünkü. Erdemi teselli edecek bir şeyde bulamıyordum. Bende ağlamya başladım. ''Erdem ben çok yoruldum. Benbundan sonraki hqyatımda nasıl güçlü kalıcam tükendim yoruldum artık".  Ben ağlamaya devam ediyordum. Erdem kafamı göğsüne yasladı. Bir anda kalbim sızladı . erdem '' erva sen güçlü bir kadınsın bundan sonra bensiz olmaya alışacaksın ne kadar tükensende yorulsanda güclü olacaksın ''.  Erdem bayoya gitti bende berkin uyandığını duyinca uyutmaya gittim ben berki uyuttuktan sonra oturma odasına gittim. Orada oturuyordum. Erdem elinde bavulla aşağı iniyordu. Bir anda ağlamka geldi içimden ama yapamadım. Aslında yerimden de kalkamdım kendimde o cesareti bulamdım. Erdem benden bir şey söylemesini beklercesine baktığında gözlerimi çevirdim ve tek sözüm     '' bu kadar mıydı, yaşanmışlıklar anılar hepsi buraya kadar mıydı söylesene!". Erdem bana baktı. Gözlerinin içine belkide son kez bakabilirdim. Baktım son kezde olsa gözlerine baktım işte o anda yüreğim sızladı. Gözlerim doldu. Artık o yoktu. Biz yoktuk. Tekil şahıslar girdi aramıza . sen ben vardı. Biz denen bir şey zaten hiç olmamış. En son odada berkin yattığını görünce son kez öpüp gitti. Arkasında gitme diye haykırmak istiyorum ama yapamıyorum olmuyor. Dilim varmıyor söylemeye. Gitti evet evet gitti beni terk etti ney diyebilirimki belkide başkasını seviyordu. Yolun açık olsun be sevgili! Çocuğumun hem annesi hemde babası olucam, seni seviyorum ama yinede yolun açık olsun!!