Chapter 9

31 0 0
                                    

HISTORY REPEATS

*CARLO's POV*

Hindi ako makapag-isip ng maayos. Everything seems going back from where all of us started. Tatayo nalang ba ako dito? Pangungumbinsi ko sa sarili ko.

Mag-isa ako ngayon, nakatingin sa mga bisita at hindi ko maisip kung anong dapat kong gawin. Nakakadalawang inumin na ako, aalis na ako.

Hahakbang na sana ako ng may biglang humawak sa balikat ko. Not now, ang nasabi ko ng lumingon ako at nakita ko kong sino ang umagaw ng atensyon ko.

"Hi." Tipid na bati ng kaharap ko. "Long time no see?" Then he paused. "Aahh i almost forgot this is not the first time we met since we came back from Paris" he smiled.

"Hindi mo ata kasama si Candice?" tanong nito.

"May event din siyang pinuntahan and besides hindi rin naman siya invited" i haven't told Candice about this yet, sa office nalang.

"Wala ka pading pinagbago Jerrick" dagdag ko, magaling ka pa ring umarte, parang wala lang ah? bulong ko sa sarili ko.

"Pero di ko din maikakailang prominent na ang pagiging successful mo." I faked a smile.

"Well, ano pa't lumayo ako, KAMI? We all went to Paris for better opportunities." Pagpapaliwanag nito.

He looks so different actually, he's more manly now, there is authority in his physique and voice, probly because he already manages a big corporation.

"It really has been a long time, marami ng nagbago Carlo." He said ng hindi ako nagsasalita. I saw him took a deep breath. "Are you not going to say something?"

"Wala naman akong masasabi pa eh, i am just glad you guys are back" yun ang akala mo, tahimik na eh bumalik pa kayo.

Pero alam kong hindi kumbinsido si Jerrick, sa kanilang magkakaibigan siya ang pinaka-sensitibo. Magsasalita na sana si Jerrick ulit ng makaramdam kami ng mga taong papalapit.

Si Miggy ang nalingunan ko at hindi siya nag-iisa. Kasama niya ang half-brother niya. Kanina parin ako clueless, siya ba yung nakasabay ko sa CR?

But he looks different now, visible pa rin ang pagka-chinito nito but his hair is a bit shorter, kaya feeling ko ibang tao siya.

*JERRICK's POV*

Humiwalay muna ako kay Sophia at sa parents niya to look for someone. Nakita ko siyang nasa crowd nung umakyat kami sa stage kanina.

I have to talk to him. Kelangan kong tantyahin. I haven't seen Candice too.

Nakita ko ang taong hinahanap ko, he's alone. Nakatalikod siya from where i am. Umiinom mag-isa? Hindi pa rin nagbabago ang isang ito, mas gusto niyang isolated siya.

Nakita kong paalis na siya kaya binilisan ko ang lakad ko, then i grab his arm. I saw his face in shock as if saying, not now. I smirked.

I saw so much changes. He is taller now, nice built, moreno pa din but i can see so much lonliness when he saw me. Expressionless, i felt so much bitterness, i saw a face with so many questions.

He doesn't want to talk to me based sa mga sagot niya, pero wala siyang magagawa. I have to know how's he doing.

May mga bagay siyang dapat malaman, but yeah not now. Hindi ko alam kung ano magiging takbo ng mga buhay namin sa mga susunod na araw.

*MIGGY's POV*

"Hi Ate!" bati ko ng nakababa na sila ng platform. "Oh my goodness Miggypot! Mas lalo kang pumogi ah?" And she embraced me, so tight. She used to call me Miggypot. I missed her.

The Unexpected Love (boyxboy)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon