แม้ว่าตอนนี้ไมเคิลกับลูคจะยังไม่ได้เลิกกันอย่างเป็นทางการ แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่ต่างอะไรจากคนที่เลิกกัน
ลูคมักหายหัวไปตั้งแต่เช้าจรดหัวค่ำ และมักจะเข้านอนพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิง
ไมเคิลเองก็ออกจากห้องไปตั้งแต่ตอนบ่าย ใช้เวลาทั้งหมดไปกับนอนคลุกอยู่ที่ห้องแอชตัน ไม่ก็พากันออกไปหาของอร่อยๆทานข้างนอก
ไมเคิลเคยท้วงแอชตันแล้วว่ามันเปลืองเงิน อยู่ห้องทำอะไรง่ายๆทานก็ได้
แต่ก็แย้งไม่ออกเมื่อเจอเหตุผลของแอชตันเข้าไป
'ฉันรู้ว่าอาหารอร่อยๆจะทำให้นายอารมณ์ดีขึ้น และฉันเกลียดชะมัดเวลานายทำตาแดงๆเหมือนคนจะร้องไห้เวลาคิดถึงไอ้แฟนงี่เง่าที่ชื่อลูค'
ไมเคิลไม่ได้เป็นคนเห็นแก่กินสักหน่อยนะ
สักนิดก็ไม่
แต่.... ไอ้พิซซ่าหน้าแปลกๆนี่มันอร่อยจริงๆนะ
งั่ม~!
"เลอะปากหมดแล้วไมเคิล"
แอชตันพูดขณะที่อมยิ้มมองคนเคี้ยวพิซซ่าจนแก้มตุ่ย มุมปากมีคราบซอสกับเศษผักติดอยู่ มองไปมองมาเหมือนมาเดทกับเด็กไฮสคูลยังไงไม่รู้แฮะ
แต่ก็น่ารักดี
ความคิดที่ทำให้แอชตันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ตวัดปลายลิ้นเลียลงบนมุมปากที่เลอะซอสก่อนจะกดจูบลงไปเบาๆแล้วผละออกมานั่งเหมือนเดิม
การกระทำที่ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีแต่ทำให้หัวใจของคนได้รับเต้นโครมครามจนน่ากลัว
จู่ๆไมเคิลก็รู้สึกอิ่มขึ้นมาจนกินไม่ลงเอาซะดื้อๆ
วางพิซซ่าที่ยังกินไม่หมดลงในจานก่อนจะคว้าทิชชู่มาซับมุมปากแก้เขิน
กิริยาเขินอายที่น่ารักตกอยู่ในสายตาของคนมองทั้งหมด จนแอชตันอยากจะหิ้วผู้ชายตัวเล็กนี่กลับไปนอนฟัดที่คอนโด
