Find what makes you happy (Shqip)

Kapitulli 1

-Jo,baba...nuk do te shkoj!-vazhdoja te kembengulja me kokefortesi. Nuk mund te largohesha ne kete menyre nga shtepia.
Laura,mjaft tani. Behet fjale vetem per disa dite. Do te beje mire pas vdekjes se ...
-Baba,mos...-e nderpreva.-Te lutem,mos hap nje plage te vjeter qe po perpiqem ta mbyll. Do te shkoje por nuk dua asnje fjale me teper.-u largova qe aty dhe u drejtova per nga dhoma ime. Fillova te bej gati valixhen,pavarsisht se isha kunder kesaj gjeje. Nuk e kisha menduar se do ta lija Hardfordin per te shkuar ne nje qytet te zhurmshem si New York. Me pelqente te jetoja ne nje qytet te qete e te heshtur sic ishte Hardfordin,por pas asaj dite nuk ka qene edhe aq i qete. Qe nga ajo dite jeta e families time ndryshoj pergjithmone. Une u mbylla shume ne vetvete dhe nuk flisja me askende. Por pavarsisht ketyre,Hardfordi ishte nje vend shume I bukur. Sidomos plazhi. Kaloja ore te tera duke u argetuar me miqte e mi,por kohet e fundit nuk kam shkuar shpesh. Nuk e mendoj te shkoje atje pa ate. Ishte vendi yne i parapelqyer. Madje me thoshte se kur te martoheshim do te blenim nje shtepi buze detit. Eh,sa plane kishim ...vetem se ...cdo gje u shkaterrua. Ndodhi para 7 muajsh. Ai u vra nga nje kriminel i rrezikshem i quajtur Stiv. Une nuk e do se kush eshte ne te vertet,pasi ky eshte vetem nje pseudonim. Asnje nga ne nuk e di. Nuk eshte zbuluar ende. Ai ishte njeriu qe doja me shume por e vrane. Dhe qe atehere lotet e mi nuk kane te pushuar.
-Ah,Ryan,Ryan...sikur te ishe ketu ...me mua...-peshperita duke fshire lotet. Kushedi sa te lumtur do te Ishim tani...
Por le t'i rikthehemi te tashmes .
Mbylla valixhen dhe u arratisa duke kaluar nga shkallet e ballkonit te dhomes time. Kaloja gjithmone andej kur doja te ikja fshehur ne plazh. Ishte pak e rrezikshme,sepse kemba mund te ngecte dhe mund te vriteshe keq,por kjo ishte gjeja per te cilen me pak shqetesohesha ne keto momente. U ula ne rere dhe po shikoja dallget qe perplaseshin ne breg. Sa kohe kam kaluar me te ketu...
U njohem ne plazh gjate veres. Isha me Suelen ,shoqen time te ngushte kur u pame per here te pare. U njohem e u dashuruam. Pas vdekjes se tij une hoqa dore nga gjithcka madje edhe nga kercimi. Ajo cka me cudiste me shume ishte se prindit e mi nuk e pranuan kurre dhe nuk ma thane arsyen. Sidomos babai. Duke ndenjur e duke menduar dikush me therret.
-Laura...
-Oh Su (Suela) qenke ti...-ngrihem dhe e perqafoj.
-Cfare ben ketu vetem?-me pyeti edhe pse e dinte shume mire.
-Oh,asgje me rendesi ...po ti?
-Kam ardhur me Karlos. Me ler ta gjej ...diskutove perseri me babain tend?!
-Eh ,pak a shume ....Dua te te them dicka te rendesishme.
-Cfare?
-Do te largohem nga vendi per disa ko he.-i thashe e trishtuar.
-Perse?Ku?Per sa kohe?
-Qetesohu...do te iki ne New York tek kushurira.
-Ne New York ?! Wow!!Je shume me fat.
-Su,mjaft! Une nuk dua te largohem!
-Okey. Eja pime ndonje gje me te tjeret.-ulemi ne nje lokal e fillojm flasim me Karlos. Qendrova edhe pak aty pastaj u largova e bera nje shetitje buze detit duke pare perendimin. Neser do te nisem per ne New York. Nuk kam qene kurre ne nje qytet kaq te madh sa ai. Do te me mungoje ky vend. Nuk e di se si do te vazhdojne gjerat tani e tutje por per dicka jam e sigurte:
Edhe sikur te kalojne shume vite ,une kurre nuk do te dua dike sic kam dashur Ryan. Eshte njeriu I vetem qe sundon ne zemren time , por me vdekjen e tij vdiq dhe zemra ime.
Ndoshta New York do te me gjalleroi pak shpirterisht.