Find what makes you happy (Shqip)

Kapitulli 12

Kthehemi majtas dhe ecim me nxitim.Nuk me thote asnje fjale,por vazhdon me terheq.
-Hey,Bryan,a mund te ndalosh pak...prit se dua te te pyes per dicka,-i leshoj doren dhe ndaloj se ecuri.
-Per cfare do te me pyesesh?
-Me ke falur? Do te jemi perseri shoke?
-Perse mendon se jam ketu me ty?! Nuk eshte se te kam falur plotesisht por me pelqeu ideja jote.
-Ne rregull,por a nuk duhet te ikje ti me Celly-n dhe une me Majk?!
-Pse ka ndonje gje te keqe po te shkojm une dhe ti?
-Jo,por..
-Eja,-me nderpret dhe me terheq prej dore.
Kalojm lumin dhe pastaj nje grope thithese ku Bryan per pak sa nuk rrezohet.
Ishim te lodhur,te rraskapitur,te uritur dhe kishim nevoje per nje dush te mire por nuk mund te terhiqeshim tani.
-Laura,shiko ja ku eshte fundi i gares....nxito,-vrapon drejt fundit te gares dhe me duket se jami te paret.Une eci me ngadale,kurse Bryan afrohet afer vijes se finishit por nuk e kalon ate.
-Bryan,cfare pret?! Edhe disa centimetra te ndajn nga fitorja.
-E di por dua ta ndaj me ty,-me thote dhe me terheq dhe te dy arrijm fundin e gares.
-Bryan ne fituam.Nuk me besohet,-bertas me te madhe dhe shkoj me vrap per t'a perqafuar.Dukej qesharake,por nga syte me dilnin lote gezimi,dhe jo pse fituam nje gare,por sepse kuptova se cdo te thote te besh dicka per miqte!!Papritur me merren mend.
-Laura? Je mire? -me pyet i shqetesuar.
-Nuk kam gje.Jam vetem pak e lodhur.
-E di.Keto gara mund te jene argetuese por te lodhin shume,-thote ndersa une mbeshtes koken tek shpatulla e tij. Ai shikon njehere rreth e rrotull dhe pas me shpejtesi me merr ne krah.
-Bryan cfare ben? Me zbrit poshte,-i them te me uli poshte por nuk me degjon.
-Perse? Ti nuk ndihesh mire dhe une po kujdesem per ty.Ka ndonje gje te keqe ketu?
-Por jam e rende dhe ti je i lodhur gjithashtu.
-Nuk je fare e rende dhe ne nje fare menyre ndihem i detyruar,sepse une kemngula qe ti te vish ketu.
-E kuptove se nuk jam frikacake?
-Po,po.E pranoj se e kisha gabim,-me thote me te qeshur.
-Gabim? Une do te thoja shume gabim.
-Mire,atehere.Kerkoj falje,-me thote ndersa une pa e kuptuar vendos koken ne supin e tij.
-Akoma nuk me besohet se fituam.Mendoja se do ta kishim shume te veshtire,-i fola pas disa minutash qetesie.Nuk me pelqente te rrija ne qetesi kur isha me te.Ndihesha shume ne siklet.-Je i lumtur qe fituam? ,-bera nje pyetje idiote megjithse e dija pergjigjen.
-Po por jam akoma me i lumtur sepse fitova dicka tjeter.
-Cfare? ,-pyeta gjithe kureshtje kurse ai me shikonte ne sy gjithe embelsi.
-Ty!
-Ah....Bryan.Je mire? Cfare thua?
-Cfare po them?
-Nuk mund ta kesh seriozisht.
-Perse jo? ,-kembengulte gjithmone e me shume.-Nuk besoj se ka ndonje gje te keqe te pelqesh dike.Mund ta provojm te dalim ndonjehere.Jo si shoke e kam fjalen.
-Nuk di c'te them..
-Nuk dua nje pergjigje tani.Po te le te mendohesh disa dite dhe do te pres per pergjigjen tende.-tunda koken ne shenje pohimi pasi nuk kisha asnje fjale per te thene.Ne ate momente degjoje zerin e Celly-t qe me therret e lumtur.Fal zotit.Edhe te tjeret erdhen gjithashtu.Folem te gjithe per cfare na kishte ndodhur rruges por mendja ime fluturonte.....Nuk mund te lidhesha me dike qe ishte identik si Ryan...Thjesht nuk mundesha...

Vote and comment if you like it.Love you all :-) Viola