Find what makes you happy (Shqip)

Kapitulli 15

Ndodhem e shtrire ne krevat.Kam nje dhimbje koke te temerreshme.Festa e mbremshme doli e mrekullueshme,por ndoshta e tepruam pak me pijen.
Papritur degjoj kengen e One Direction-Ready to run.Ishte grupi im i preferuar.Gjithe pertese marr telefonin nga komodina.Syte mezi mu hapen dhe ashtu pergjumesh pergjigjem:
-Alo.
-Laura ku je?
-Elena,ti je? ,-ishte shoqja ime qe banonte afer shtepise time.
-Po.A mund ta di se ku dreqin ishe?-me bertet.
-Qetesohu.....Isha ne gjume.Cfare ka ndodhur ? Pse bertet?
-Kthehu ne shtepi.Tani,te lutem!
-Elena,cfare ka? Perse qan?-u ngrita e shqetesuar nga krevati,kurse ajo vazhdonte te qante me denese.
-Mamaja jote...mamaja jote eshte...
-Cfare ? Cfare i ka ndodhur? Elena fol!!
-Eshte shtruar ne spital pas i ra nje infakt ne zemer......
-Cfare?! Elena me thuaj qe po tallesh...Nuk mund te jete e vertet...
-Eja ne shtepi te lutem...
E mbyll telefonin dhe ngrihem me nje fryme nga krevati.Vesh rrobat,kepucet dhe filloj bej gati valixhen.E dija qe nuk duhet te kisha ardhur...Perse? Perse mua?
-Laura,ku shkon? ,-me flet Celly kur me shikon me valixhe ne korridor.
-Ne shtepi.
-Perse? S'mund te ikesh keshtu...Po Bryan?
-Pusho! ,-i ngre zerin e acaruar.-Nuk me intereson me asgje.
-Por...
-Por asgje.Nderkohe qe une festoja,mamaja ime luftonte me vdekjen.Thuaj te me harroj.Nuk do te kthehem me.
Largohem qe aty dhe e vetmja fjale qe perseritet ne mendjen time eshte "Jam nje idiote,jam nje idiote...Mama te lutem me prit"
Dal jashte ,kur shikoj nje makine dhe nga ajo makine del Bryan me nje buqete me lule duke buzeqeshur.Vjen drejt meje per te me perqafuar.
-Laura,zemer...
-Ik! ,-i shmangem dhe e shikoj ne sy duke qare.
-Por,Laura...e dashur cfare ke? Perse qan?
-Largohu nga une.Me harro...Me harro sikur te mos kem ekzistuar kurre per ty.Harroji cfare ka ndodhur dy javet e fundit.
-Laura,je mire?
-Po jam shume mire,dhe tani me le te iki.
-Jo,-dhe me kap doren.
-Bryan me lesho!
-Nuk mundem!Nuk mund t'a le gjene me te bukur qe me ka sjell zoti te largohet nga une.
-Me duhet te kthehem ne shtepi.Mamaja ime eshte e semure.....
-Atehere....
-Atehere cfare?
-Do te vi edhe une me ty.
-Jo,ti s'mundesh.Ketu eshte e gjithe jeta jote.
-E ke gabim...
Me shikon embel dhe me nje buzeqeshje rrezatuese.Me ledhaton fytyren dhe me thote:
-Ti je personi me te cilin dua te rifilloj jeten time dhe nese nuk jam me ty,jeta ime nuk ka me kuptim.Une...une te dua,Laura.
-Ti cfare?!
Mbeta e shtangur.Nuk kisha fjale...Nga njera ane isha e lumtur ndersa nga ana tjeter me vinte te shpertheja ne lot.U mbeshteta ne trupin e tij dhe po mendoja per cdo gje qe ka ndodhur ditet e fundit.Ai kalonte doren e tij neper floket e mi dhe me thoshte fjale te embla.
-Eja ikim tani,-me thote dhe merr valixhen time kurse une lulet qe me kishte sjell ai.
Gjate kohes qe ishim ne makine ai me pyeti per familjen time,por une perseri nuk i tregova gje per Ryan.Duhet te gjeja momentin e duhur edhe pse e dija se kjo mund te shkaterronte lidhjen tone.
Sapo mberrim ne Hartford,drejtohemi menjehere nga spitali qendror i vendit.Takohem me Elenen ne spital,por ajo sa nuk cmendet kur shikon Bryan.
-Laura,eshte Ryan...O zot i madh..Eshte ai,-me pershperit dhe mezi mbushet me fryme.
-Jo,nuk eshte ai,eshte Bryan.Ku eshte mamaja ime ?Dua ta shoh.
-Eshte ne dhome,por pa ndjenja.
-Mire pra.Bryan eja.
E kap prej dore dhe hap deren. Elena ulet e habitur ne nje stol jashte dhomes,por here-here zgjat koken dhe shikon nga Bryan.Une filloj me te qare sapo shikoj mamane time te rrethuar nga aparaturat.
-Mama,mama te lutem me thuaj dicka...E di qe po me degjon.Jam une Laura,u ktheva per ty.Te lutem mama,te lutem.
Shtrihem ne fund te shtratit dhe vetem qaj,qaj dhe qaj....

Vote and comment if you like it <3 :-) Viola