Find what makes you happy (Shqip)

Kapitulli 9

Ditet ne vazhdim dola me shume dhe argetohesha gjithmone me Bryan.Nuk rrija dot nje minute pa ia degjuar zerin,por ndonjehere nuk e dija cfare te mendoja per te nese ndonje dite do t'i tregoja historin e jetes time.Ai me kishte treguar gati cdo gje per veten e tij dhe dukej sikur une dhe ai njiheshim prej kohesh.Ishte i qeshur dhe gjate gjithe kohes mbante nje shikim te embel.
Shpesh kercenim bashke kercime te ndryshme dhe pavaresisht se nuk kishim kercyer me pare se bashku ,levizjet tona perputheshin shume mire.Kjo na bente te dy te lumtur.
-Je gati per udhetimin neser? ,-me pyete rruges dhe te them te drejten ishte pak vone ose...shume vone ne te vertet,por kishim ndenjur duke folur ne bar,saqe ora kaloi shume shpejt pa e kuptuar.
-Cfare udhetimi?! ,-pyeta e cuditur sepse askush nuk me kishte then gje.
-S'te ka thene gje Celly?
-Jo.
-Cudi! Ajo do te vi....nejse po ta them une.
-Po te degjoj,-dhe gjithe sy e vesh po e shikoja drejt e ne fytyre.
-Neser qe heret ne mengjes,kater grupe te rinjsh do te bejm nje gare.Do te nisemi nga New York dhe grupi i pare ose njeri nga anetaret e grupit qe arrin i pari fiton.Grupi qe fiton do te kaloj nje nate te mrekullueshem ne nje nder restorantet me te mire dhe me te shtrenjt te New York-ut,por gjithcka do te jete e paguar nga grupet e tjera.Si thua?Do te vish ?
-Ku duhet te shkojm?
-Em...epo ne Aligen.
-Cfare? Ne mal? E dini qe keto gjera jane te rrezikshme? Mund te lendohemi.
-Po,por eshte shume aventure e bukur.Do te vish?!
-Jo,jo...edhe Celly nuk ka per te ardhur.Eshte me rrezik te largohemi nga shtepia per dite te tera.
-Frikacake! -me thote duke qeshur dhe vrapon drejt parkut.Fal zotit qe nuk kishte njeri,sepse do te mendonin se ishim te cmendur.
-Ti je i cmendur.Nuk jam frikacake.Thjeshte po tregohem realiste.Dhe mjaft u largove nga une.Duhet te kthehemi ne shtepi.
-Vetem nese pranon te vish neser me ne,do te te coj ne shtepi.
-Kush ne?!
-Une,Celly,Majk...
-Epo e paske skuadren tende.Per cfare me do edhe mua nga pas? -po perpiqesha t'i afrohesha por ai me largohej akoma me shume.
-Te dua edhe ty me vete.Dhe ti do te vish patjeter.
-Jo.
-Po.
-Jo.
-Po,do te vish.
-Bryan....Shiko cfare ke mbrapa teje.
-Cfare? -thote dhe kthen koken.Une perfitoj nga rasti dhe fshihem mbrapa nje peme.
-Laura,ku je?! ,-me therret,por nuk i pergjigjem.Me kerkon gjithandej por nuk me gjen derisa dorezohet.-Mire,pra Laura.Une nuk te gjej dot.Dorezohem.Mund te dalesh tani.
-Fitova! -i thash duke qeshur dhe dola nga vendi ku isha fshehur.Ishte rreth 10 metra larg meje dhe mezi mbushej me fryme.
-Ti e poshter!! -dhe fillon me ndjek si femije i vogel.
-Ta hodha!-vazhdoja ta tallja duke vrapuar,por ai me kap.
-Po tani?! Do te vish neser?
-Jo.Kam frike nga keto gjera.Preferoj te qendroj ne shtepi.
-Ok une nuk te leshoj derisa te me thuash 'po''- me vendos duart ne kurriz dhe me mban te lidhur pas vetes.
-Do te vish?! -me pyet perseri.E shtyj tutje dhe te dy perfundojm ne toke.
-Fitova perseri.2 me 0.
-Mire pra.Ti nuk e ke idene se cfare po humbet.Une dua te te tregoj vendet me te bukura te New York-ut por nese ti nuk do atehere une nuk do te detyroj,-thote dhe te dy ngerjm syte larte dhe shikojm yjet.Ndihem cuditshem per brenda dhe nje ze me thote se do te pendohem nese nuk shkoj.
-Do te vij,-i them dhe ngrihem.
-Vertet?
-Po.
-Me behet qejfi qe pranove,frikacake.
-Nuk jam frikacake.
-2 me 1.
-Te lash vete.
-Si thua sikur ta bejm 2 me 2? -me pyet duke u afruar.
Nese me pare kisha dyshime nese ky eshte apo jo i cmendur,tani e them me plote siguri se ky nuk mbush mire.A mund ta di se cfare po i thote mendja?!
-Eja ikim ne shtepi,-peshperiti ne veshin tim.E di se pse e beri kete'i poshtri'.
Nuk thashe asgje dhe u nisem per ne shtepi.
Pasi u ndava me Bryan shkova ne dhomen time dhe bera gati disa gjera per neser.

Hi everyone ! How are you?! Shpresoj t'iu kete pelqyer historia.Vote and comment.Love you all <3 Viola.