Aşka DEĞER

Bölüm 22 : Yikilmislik

Bir ay sonra ;

Günlerin nasıl geçtiğini anlamıyordum artık her sabah bizi almaya gelen Ayhan beyle işe geliyor sonrasında Arel beyle toplantıdan toplantıya koşuyorduk artık arkadaş gibiydik çünkü ben duygularımı fazlasıyla bastırmıştım olmuyordu işte bizden hiç birşey olmuyordu.Evet deliler gibi seviyordum ama olmuyordu şimdi oda mesafelı davranıyor hiç gülmüyor gerektiğinde konuşuyordu yani arkadaş gibiydik.

Bugün öğlen yemegıne çıkmamış bilgisayarın başında hem müzik dinliyor hemde türk kahvemi içiyordum.Kafamı boşaltmış kıyafetlere bakmakla zaman dolduruyordum ki Arel beyin odama girmek üzere oldugunu bile fark etmedim;

-Hande hanım öğleden sonra yanıma gelirmisiniz lütfen

-Tabıkıde gelirim

Hiç birşey demeden çıktı ne kadar da özlemiştim bakışını gülüşünü öpüşünü ateşini herşeyini.Eski günleri düşünürken odaya Ayhan bey ve Yeliz girdi ne kadarda yakışıyorlardı birbirine.Yeliz benide düşünmüş bana bir tost yaptırmıştı canım benım çok mutluydu ve hep böyle kalmasını istiyordum.Yerimden kalkarak elime defterimi aldım eteğimi biraz cok az yukarı çekere Arelin odasına dogru yürüdüm odaya girdiğimde telefonla konuşuyor baya baya kahkaha atıyordu;

-Canım şuan müsait değilim ben seni sonra arıyayım hadi yarın akşam görüşürüz kapatıyorum

-Arel bey müsait değilseniz sonra geleyim

Evet Arelin böyle samimi bir şekilde telefonla konuşmasına çok sinir olmuştum.Kimle konuşuyordu ki acaba hiç birşey demeden oturmamı söyledi ve elindeki davet listesini verdi yine ne oluyordu acaba;

-Yarın akşam minik bir kutlama yapıcaz ama Adil abimin haberi olmasın olurmu onlar için zaten

-Pekı nasıl ısterseniz

-Biliyormusun Esin yengem ikizlerine hamile

-Gerçekten mi çok mutlu oldum

İkimizde birden çok mutlu olup gülümsemiştik ama Arel tekrar somurtmaya başlayınca bende ayaklandım davet listesini alıp tüm gücümle kıvırtarak odadan çıktım cam kapıyı kapatıp arkama baktıgında Arelin yutkunarak bana baktıgını görmek paha biçilemezdi.İlk önce Ayhan beyin davetlileri için Yelizle konuşmalıydım şapşal kız kım bilir ne yapııyor elımde dosya odasına dogru yürüyordum şu Kaltak Canseli görmeyeli çok olmuştu ama sinsiliği üzerindeydi.Yelizin odasına kapıyı çalmadan girdim ama hayatımda hiç bu kadar utandıgımı ve pişmanlık yaşadıgımı hatırlamıyordum çünkü Ayhan beyle Yeliz öpüşüyorlardı birşey demelerine fırsat vermeden hemen odadan çıktım ve gerisin geriye odama kaçtım Bence oturup yelize maıl atmak daha mantıklıydı e tabı bugun bana yarın ona hep benmı basılacaktım değilmi.

Bugün şirketten iki saat erken çıkmıştık Zaten aile arasında bir kutlama olacagı için yakın dostlar ve yelizle ben hariç kimse çağırılmamıştı bizde kıyafet bakmak için izin alıp çıkmıştık.Yelizi resmen sürükleyerek götürüyordum neymiş Ayhan beyden uzak kalamıyormuş ay bu kıza aşk hiç iyi gelmiyordu gerçekten.İlk önce Yelize Asker yeşili kısa bir elbıse bir aldıktan sonra bana da omuzları yarım gece mavisi minicik bir elbise aldık hiç böyle güzel tatlı bir mavi görmemiştim gerçekten kıyafetlerımız çok güzeldi.Yarına hazırlanmak öyle kolay değildi tabi Arel ve Ayhan bey delirtilecekti hoş benim ki bir işe yaramazdı ya maksat Yeliz eglensın.Eve geldiğimizde artık ayaklarımı hissetmiyordum hemen duş alıp bakıma girdik ilk önce agda sonra kaş bıyık derken üzerimden neredeyse beş kilo kıl çıkmıştı.Ojelerıde sürünce artık hazırdık yatagıma yattıgımda acaba ilerde benimde ikizlerim olurmu diye düşünmeden edemedim Arelden olurmu olmazmı bilmiyorum artık beni sevmiyor ama ona benzeyen bir sürü bebegım olsun isterdim.biri onun gibi gülsün biri onun gibi baksın biri onun gibi yürüsün hepsi onun gibi olsunlar isterdim.Hayal kurmak ne güzeldi böyle uyumak daha da güzeldi belkıde hayalim duam bir gün gerçege dönerdi.