"Hyung... Benim sevgim senin için yeterli olamaz mı?"
Söylediğim sözün etkisi ne kadar büyüktü ? Taehyung Hyung önce ne dediğimi algılamak için ağzını aralamıştı. Şaşkın yada büyülenmiş olduğu zamanlar bu hareketi yapıyordu.
"Neden bahsediyorsun tabiki senin sevgin bana yeter, ama benim bahsettiğim şey aşk anlamında."
Yutkunmuştum. Aşk anlamında demişti benim söylemek istediğim şey de bu değilmiydi? Hayır hayır bu olamazdı. Ben bir erkeğe aşık değildim ben o tarz erkeklerden değildim bu zamana dek hep karşı cinsten sevgilim olmuştu bu imkansızdı. Ama kalbim bunu inkar etmekte başarılıydı. Tanrım! Neden kendimi bu kadar güçsüz hissediyordum ki? Neden canım yanıyordu. Boğazımdaki yumru bir türlü geçmek bilmiyordu. Taehyung saçlarımı karıştırıp bana gülümsemişti. Ne kadar da basit söylemişti aşktan bahsettiğini. Aksini düşünmesini mi istiyordum? Hayır bunu istemiyordum. Henüz ne hissettiğimi dahi bilmezken bunu istemem saçma olurdu. Taehyung yatağımdan kalkıp kendi yatağına yatmıştı . Onu izliyordum. Peluş oyuncağına sarılıp derin bir nefes almıştı.
"Bu gün seni partiye gelmen için zorlamamalıydım."
Yatağa yattığımda hala ona bakıyordum.
"Hayır. Seni yalnız bırakmadığım için mutluyum."
Yatakta dönüp durmuştu. En sonunda benden tarafa dönüp gözlerini gözlerime sabitlemişti.
"Nana ve BoRa adına üzgünüm."
İşte bu sinirlenmemi sağlamıştı .
"Onlar adına üzgün olduğun için işte şimdi bende üzgünüm."
Dudaklarını büzerek bana bakmaya devam etmişti.
"Üzgün olma. Herneyse sanırım artık Onların yüzünü dahi görmek istemiyorum."
Bunu söylediği için gülümsemiştim.
"Bir ihtimal, acaba,-"
Susmuştum. Merakla bana bakarken elini peluş oyuncağa daha çok sarmıştı.
"Hm?"
"Eğer Nana yalan söylememiş olsaydı onunla çıkma fikrini düşünürmüydün?"
Sorduğum soru ile gözlerini kapamış ve bir kaç saniye öyle kalmıştı.
"Artık o şekilde düşünmem için çok geç çünkü bana yalan söyledi ve eğer bunlar olmasaydı yinede bana olan aşkını hissetmediğim müddetçe onunla çıkmazdım."
