I NEED YOU ❤ VKOOK

-7ღ

(Görsel :Taehyung) 

ஐ ♥   

Söylediği söz kalbimde acı bırakırken fısıldamıştım.

"Seni bırakmayacağım."
Ellerini tuttuğumda derin bir nefesle uyanmış ve elimi sıkıca tutmuştu.

Gözlerinde korku vardı. Kabus gördüğünü anladığında küçük bir oh çekmişti.
Elimi bırakıp terden ıslanmış olan saçlarını geriye atmıştı.

"İyimisin Hyung?"

Başını evet anlamında sallarken gülümsemeye çalışmıştı.
Söylediğim gibi gülüşlerinde saklıyordu en büyük çığlıklarını...

O ürkek gözlerine bakmıştım.
Sormak istiyordum.
Onu bu kadar korkutan kabusun ne olduğunu. Ama korkuyordum. Belki duyacaklarım beni daha çok yaralayacaktı. Okuduğum notlardan sonra beni daha çok hangi sözü hangi düşüncesi yaralayabilirdi ki?

Aslında onun her gülümsemesi yaralıyordu beni gülüşü sahteydi. Alışmıştı sahte gülümsemelerine belkide eskisi kadar zor gelmiyordu gülümsemek...
Onun gerçek gülümsemesini merak ediyordum.
Onu gerçekten gülümseten olmak istiyordum.
Ama korkuyordum,çünkü onun gerçekten gülümsediği gün benden ayrıldığı gün olacaktı .Biliyorum...

Beni kurtardığında benim mutlu olduğumda gidecekti ona ihtiyacım olmadığını düşünecekti . Kendisi yapabilir diyecekti. Ama bilmiyordu ki aslında ona en çok ihtiyacım olan gün beni bıraktığı gün olacağını...

"Ne gördün?"

Sorduğum soruyu duymamış gibiydi. Duymak istemiyordu sanki elimi tuttuğunda gözlerine bakmıştım.
Bana bakarken dudaklarını ısırmıştı. Yine gözlerini kaçırmıştı benden yine yalan söyleyecekti .

Gözleri yalan söyleyemiyordu belkide bu yüzden gözlerime bakmıyordu.

Anlayacağımdan korkuyordu. Oysaki ben onun söylediği yalanlara bile inanacak kadar aptalken bunu yapması oldukça saçmaydı.

Gözlerine bakmak istiyordum . Yalan olsa bile ona inanmak istiyordum. Kendimi kandırmak istiyordum aslında ona kanmak istiyordum.

"Kabus işte,iyiyim ben."

Ona nasılsın diye sormamıştım. Ama o bana iyi olduğunu söylemişti. Hayatında söylediği en büyük yalandı 'iyiyim ben' , bu cümleye o kadar çok anlam yükleyebilirdim ki ama bu hiç birşey ifade etmeyecekti çünkü sonuç yine aynı olacaktı. O iyi olmayacaktı .

Ben onu iyi hissettirebilecek kadar iyi değildim. Şimdiden pes etmiştim.
Dayanamazdım ben...
Belkide Nana ile birlikte olursa onu sever yaşamak isterdi.

Başımı sallayıp ayağa kalkmıştım.
Taehyung'un dolabını açıp ona temiz beyaz bir tshirt çıkartmıştım.
Yatağına oturup tshirtüne uzanmıştım. İtiraz etmemişti.
Üstündeki ıslak tshirt'i çıkartıp elimdekini giydirmiştim.

Elimdeki ıslak tshirt ü sepete atmak için ayağa kalktığımda kolumdan tutmuştu. Tshirt ü yere bırakıp tekrar oturmuştum.

"Özür dilerim."

Ne için özür dilemişti?
Beni bırakıp gideceği için mi?

"Ne için?"

Eli kolumdan kayıp elimi tutmuştu. Şimdi gözlerime bakıyordu. Yalan söylemeyecekti.

"Seni endişelendirdiğim için."

Ona bakarken devam etmişti.

"Hastanede olanlar için."