nascosto (baekhyun x kyungsoo)

Phantasm

ท้องฟ้าเจือสีส้มอ่อนไล่ระดับสีสันเป็นสิ่งที่คยองซูกำลังนอนมองอยู่ตอนนี้ เขาวกสายตากลับมาหาคนที่โน้มใบหน้าลงใกล้ แตะริมฝีปากเข้าหาเขาอย่างนุ่มนวล สายลมที่พัดเบาไม่ได้ทำให้เขาหนาวทั้งๆที่เขาไม่ได้สวมเสื้อ ปลายนิ้วเล็กๆแตะขึ้นลูบเส้นผมนิ่มมือ คยองซูปรือตาลง รับรู้ถึงสัมผัสอันแผ่วเบาที่แตะย้ำที่ริมฝีปาก รุกล้ำเข้าโพรงปากอย่างเนิบนาบ ชีวิตในฐานะคนรักของพวกเขานั้นอาจจะน้อยกว่าคู่ชีวิตหลายๆคู่ แต่เขาเชื่อว่ามันลึกซึ้งไม่แพ้ใครเช่นกัน แน่นอนว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกระหว่างพวกเขา มันเกิดขึ้นมาแล้วหลายครั้ง และทุกครั้งคยองซูก็รู้สึกว่าเขากำลังถูกทะนุถนอมอยู่เสมอ มันอาจเป็นเรื่องที่เขาเคยกลัว และพยอนแบคฮยอนก็เปลี่ยนให้กลายเป็นเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกปลอดภัย

"เราจะหยุดคุยกันใช่มั้ย?"เสียงงทุ้มนุ่มเอ่ยถามเบาๆ และคยองซูก็กล่าวตอบอย่างเรียบง่าย

"ผม...แค่อยากรู้สึก"

"..."

"ผมอยากเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้...เอาไว้นึกถึงตอนที่ผมตื่น"

"อืม"แบคฮยอนครางในลำคอ เส้นผมปรกลงช่วงหน้าผาก คยองซูรู้สึกได้ว่าผมของคนรักยาวขึ้นเล็กน้อย ฝ่ามือแตะเลื่อนจากช่วงศีรษะลงส่วนบ่าที่เขาโอบกอดมาตลอดจนไม่ได้กอดอีกเลยระยะนี้ คิ้วได้รูปขมวดเล็กน้อยพร้อมกับย่นคอเมื่อถูกไซ้เบาๆ เสียงหัวเราะแผ่วดังขึ้นและเงียบลงไป แทนที่ด้วยเสียงลมหายใจหนักๆริมใบหู แบคฮยอนดึงมือที่โอบไหล่ตนออกและสอดกุมกับร่องนิ้วมือ โน้มนาบลงกับผืนหญ้า แต่พวกเขาไม่รู้สึกถึงแรงบาดของใบหญ้าแม้แต่น้อย

"อะ...อา..."ปากอิ่มส่งเสียงครางเบาๆ เมื่อปลายลิ้นปัดไล่กับผิวเนื้อส่วนอก วนรอบฐานยอด ป้ายเข้ากับปลายถันจนผิวเนื้อนวลกระตุก คยองซูงอเข่าชันขึ้น และแบคฮยอนก็ขยับเข้าแทรกกลางระหว่างขาได้สะดวก ถันทั้งสองข้างถูกเชยชิมจนดีดแข็งขึ้นไต พวงแก้มขาวเริ่มแดงระเรื่อ คยองซูรู้ดีว่ามันค่อนข้างยากสำหรับเรื่องความรู้สึกแม้จะในทุ่งโล่งๆ ทว่าความผิดธรรมชาติในหลายๆอย่างทำให้เขาไม่รู้ว่านี่เป็นความจริงหรือไม่