Classmate

640 26 1
                                    





เพราะแบคฮยอนบอกว่าเขาเป็นดอกไม้ในซากปรักหักพัง...

คยองซูจึงนิยามว่าเขาเองก็เป็นดอกไม้พังๆไม่ต่างจากซากที่เกิดมานัก...


- N a s c o s t o-


เที่ยงครึ่งของอีกวัน คยองซูยังนั่งทำรายงานอยู่ลำพังในห้องพัก เขาไม่ได้สนใจสิ่งใดนอกเสียจากตัวหนังสือทั้งหลาย แรกเริ่มเดิมทีคยองซูเรียนเพื่อให้มีใบเบิกทางสำหรับการทำงานอย่างไม่รู้จุดหมายนัก แต่พอรู้จักกับทางญาติที่ไม่คิดว่าตนเองจะมี คยองซูก็ศึกษาเรียนด้วยตนเองต่อไป แม้จะจบแล้วเขาก็จะมาทำงานที่โรงพยาบาลจิตเวชแห่งนี้ก็ตาม


ตุบ!


จู่ๆหมอนใบเล็กบนโซฟารับแขกใกล้ๆก็กระเด็นไปชนกับนาฬิกาแขวนบนผนัง คยองซูจึงรับรู้ว่าเลยเวลาทานข้าวเที่ยงมาได้สักพักหนึ่งแล้ว แต่เพราะงานที่ยังติดพันทำให้เจ้าตัวส่งเสียงออกไปเบาๆ

"อีกนิดเดียวนะครับ เดี๋ยวค่อยกินนะ"


ตุบ! ตุบ!


"อ่า...พี่ครับ..."พึมพำอย่างอ่อนใจเมื่อหมอนมีสองใบลอยจากโซฟากระเด็นไปกลางห้องจากสิ่งที่มองไม่เห็น ร่างเล็กๆถอนใจพรู ลุกขึ้นไปหยิบหมอนอิงจัดเข้าโซฟาให้เรียบร้อย ดวงตากลมโตเบิกเล็กน้อยก่อนจะเหลียวมองไปยังส่วนครัว และพบว่าตู้เย็นเปิดออกพร้อมอาหารกล่องปลิวออกมาตกกับพื้น

"พี่!!"คิ้วขมวดมุ่นพลันสาวเท้าเข้าไปหยิบอาหารบนพื้นขึ้น แต่แล้วคิ้วที่ขมวดก็คลายตัวลง "หมดอายุแล้วนี่นา..."

มือเล็กฉวยหยิบพิซซ่าที่กินเหลือไว้เมื่อวานมาเวฟแทนอาหารกล่องที่ถูกโยนลงถังขยะ สุดท้ายเขาก็ต้องมานั่งกินข้าวเที่ยงจนได้... คยองซูหยิบอาหารขึ้นหมายจะไปกินที่โต๊ะทำงาน แต่แล้วก็ต้องเหยียดริมฝีปากเมื่อพบว่าหมอนอิงสามใบบนโซฟาไปกองทับถมอยู่บนโต๊ะทำงานของเขาแทน

nascosto (baekhyun x kyungsoo)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang