Jongin's suite

364 18 2
                                    



รถถูกจอดไว้ที่ข้างโรงพยาบาล คยองซู จุนมยอน และจงแดพากันปีนรั้วเข้ามาในส่วนของโรงพยาบาลและซ่อนตัวในพุ่มไม้ โรงพยาบาลจิตเวชในตอนนี้ดูเรียบร้อยและไม่มีอะไรผิดปกติ แต่การไม่มีอะไรผิดปกติสำหรับพวกเขามันคือความผิดปกติ คยองซูค้นหาเชือกที่เขาซ่อนไว้ในพุ่มไม้และพบว่ามันไม่ได้ถูกเคลื่อนย้ายไปไหน หน้าต่างกระจกบานนั้นก็ยังเปิดอยู่ คยองซูจึงมัดผ้าเป็นปม กางออกห่อก้อนหินเพื่อให้ถ่วงน้ำหนัก เจ้าตัวควงเชือกสักพักก็ขว้างเข้าช่องหน้าต่างไป

"ผมจะขึ้นไปก่อนนะครับ จะได้หาที่มัดแบบแข็งแรงมากขึ้น"

"ระวังตัวนะ"จุนมยอนกล่าว ใบหน้านวลจึงพยักรับและโหนตัวปีนขึ้นไป คยองซูก็เพิ่งรู้ตัวเองปีนป่ายเก่งได้ขนาดนี้ อาจเพราะอยู่ในสถานการณ์บังคับทำให้อะดรีนาลีนหลั่งไหลก็เป็นได้ เขาโหนตัวขึ้นไปบนห้องเก็บของ เข้าไปล็อคประตูจากด้านในก่อนจะเริ่มเอาเชือกผ้าปูที่ตัวเองปีนขึ้นมัดไว้กับเสาเหล็กซึ่งเป็นชั้นวางอุปกรณ์ต่างๆ และจัดการมัดผ้าทำเชือกอีกฝืนและมัดปลายมันไว้กับชั้นอีกฝั่ง คยองซูโยนผ้าลงพร้อมกับให้สัญญาณกับจุนมยอนและจงแดที่รออยู่ให้รีบปีนเชือกผ้าตามขึ้นมา ไม่นานทั้งคู่ก็ขึ้นมาอย่างปลอดภัย โดยที่จงแดและคยองซูก็ช่วยกันดึงจุนมยอนที่ค่อนข้างทุลักทุเลเล็กน้อย

"ไม่นึกเลยว่าจะต้องมาทำตัวตีนแมวกับโรงพยาบาลตัวเองแบบนี้"ชายหนุ่มบ่นขรม และคยองซูก็จัดการปีนขึ้นไปบนโต๊ะเพื่อดูทางบนช่องระบายอากาศที่เจ้าตัวเคยมาเปิดเอาไว้

"แสดงว่าที่นี่ไม่มีใครคิดจะเข้ามาดูเลยสินะครับ ผมเปิดเอาไว้ตั้งแต่คราวนั้นยังไม่มีใครมาปิดเลย"

"ห่วยบรม"จุนมยอนว่า "แล้วเราจะไปตรงไหนกันดี"

"ไปที่ห้องอ็อบเจคที่รักษาตัวก่อนดีมั้ย อย่างน้อยก็ยังพอมีเวลาให้วางแผนว่าควรจะทำยังไง"จงแดพูดและทั้งสองคนก็พยักหน้า คยองซูขยับลงจากโต๊ะตามการโบกมือของญาติผู้พี่และจุนมยอนปีนขึ้นไปแทน

nascosto (baekhyun x kyungsoo)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang