Enacting

462 19 0
                                    



ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นคิมจุนมยอนก็ขับรถมาจอดเทียบถนนสายหนึ่งซึ่งคยองซูแอบซุ่มดูอยู่ ร่างเล็กหันซ้ายหันขวาก่อนจะรีบขึ้นไปบนรถที่จุนมยอนปลดล็อคประตูรออยู่ คยองซูขึ้นนั่งสีหน้าไม่ค่อยดีนัก และจุนมยอนก็ผ่อนลมหายใจออกมา

"พี่ตกใจมากเลยนะที่จู่ๆนายก็หนีไปแบบนั้น...พี่คิดว่าเรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย"

"ด็อกเตอร์จะให้ผมเป็นอ็อบเจคสำหรับวิจัยเพื่อพัฒนาอ็อบเจครุ่นต่อไป เขาคิดว่าผมมีโพลเทอร์ไกสท์น่ะครับ ผมรับไม่ได้ก็เลยหนีมา...นั่งรถไปเรื่อยๆจนถึงอินชอน"

"อินชอน?"ดวงตาของจุนมยอนเบิกเล็กน้อย "ให้ตาย...คยองซู..."

"ช่างมันก่อนเถอะครับ ตอนนี้พี่แบคฮยอนเป็นไงบ้าง"

"พี่แอบถามกับพวกพยาบาลชั้นบนแล้ว เห็นว่าทีมตำรวจจะเข้าทำความเคารพและถอดเครื่องช่วยหายใจ เหมือนกับเตรียมยศรอไว้ให้แล้วเพื่อเป็นเกียรติจากการที่เขาไขคดีให้กับทางการมานาน"

"เอาเกียรติยศมาแลกชีวิตงั้นเหรอ"คยองซูบิดริมฝีปากเล็กน้อย

"พี่กลัวว่ามันจะเป็นแผนล่อนายกลับไป...แต่พี่คิดว่าดีกว่าไม่บอกนายเลย พี่วิ่งวุ่นจะแย่ บางส่วนพี่ก็ถูกห้ามการเข้าถึง พ่อบอกว่าพี่ไม่จำเป็นต้องรู้ลึกขนาดนั้น และเราก็ทะเลาะกัน"ญาติผู้พี่กล่าวขณะออกรถไปตามถนน "คิมจงอินกล่อมพ่อจนสำเร็จ ตอนนี้พ่อเริ่มเริ่มคิดถึงชื่อเสียงเงินทองมากกว่าการช่วยแบบเสียไม่ได้แต่แรกแล้ว..พี่ลำบากใจมากนะ แต่ทำไงได้"

"ขอบคุณที่นึกถึงผมนะครับ"คยองซูกล่าวขึ้น และจุนมยอนก็ส่งยิ้มอ่อนจางมาให้

"นายเป็นน้องพี่นะ จะให้ทิ้งได้ไง"

"..."

"แล้วเราจะเอายังไงต่อไปดี"คยองซูเม้มปากเล็กน้อย แม้ในตอนนี้เขาจะไม่มีคนรักคอยช่วย แต่จะให้เข้าไปเลยเขาก็คิดว่าไม่ดีนัก เมื่อนึกตรึกตรองอยู่พักจึงเอ่ยขึ้นเบาๆ

nascosto (baekhyun x kyungsoo)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora