Arta Kalanlar

Aşktan Sonra

     Gözlerimden süzülen bir kaç damla yaşın,

     Sıcaklığıyla uyanıyorum her gece.

     Moraran göz altlarının sızısıyla,

     Uykusuz, kabuslarla büyümüş bir bedende.

   

    Gecelerin yalnızın dostu olduğunu,

     Karanlıkla yalnızlaştıkça anlıyor insan.

     Umutun mutsuzluktan doğduğunu,

     Farkediyor aslında her geride kalan.

  

     Raks eden dudakların ayrılık şarkısını,

     Mırıldanarak söyledim yağmurlu gecelerde.

     Özlemin o özleten beyhude tınısını,

     Ne zaman arasam bulurdum sesinde.

  

     Ve bir gün olurda geri dönersen

     Bıraktığın yerde, bıraktığın ben değilim.

     Yabancılaşan bir ruhun zorunlu bedeninde,

     Belki bir gün özlersin diye ümitlerim.

 

     Kızgın değilim,tek kırgınlığım hayallere,

     Seni benimle buluşturan düşman dostlar.

     Ölümün nefesiyle, ihanetin tadıyla gerçeklere

     Alevimi besleyen o keskin korlar.