Telefon ışığında karalıyorum bu sayfayı.Kalemin kağıda her değdiğinde çıkardığı o sesle düşünmeye başlıyorum.Tekrar tekrar yazmaya çalışıyorum.Belkide seni içimden böyle atıyorum her gün.Evet mesafeler olmalı, bugün günlüğüm kilometrelerce uzaktan sen kokmalı.
Bir kış sabahında uyanmışım,
Yağan çiğin bıraktı serin,
Bir o kadarda tatlı havada
Belli ki yine senli bir rüyayı gerçek sanmışım.
Ah be kadın!
Sana ne çok alışmışım.
Yine de gülücük saçmalıyım etrafa,
Seninle kalkmışım yepyeni bir sabaha.
Sahi orasıda soğuk mu,üşür mü ellerin,
Ondan mı solmuştu rüyamda tenin.
Sarıp sarmalardım olmasaydı mesafeler
Öperdim dudaklarından,saçlarından
Çünkü uzatsan saçlarını yüreğime değerler.
Seninle yatıyorum yine bir gece,
Umutla rüyalarda buluşmak üzere...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Arta Kalanlar
PoetryTerkedilmiş,Bir parçada olsa sevmiş,Sevdiğini kaybetmiş tüm yalnız ruhlara ithafen...
