Wat nu? (Voltooid)

Hoofdstuk 4

Het was inmiddels 17:30 en ik pakte mijn fiets en fietste weg bij de steiger richting huis, toen ik thuis was vroeg mijn moeder waar ik was geweest na school.   "Bij Alex", loog ik.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd kreeg ik meteen weer een misselijk gevoel. Ik moest vandaag naar school, ik kon niet 2 dagen achter elkaar spijbelen. Ik had dus echt geen zin om de klas onder ogen te komen, en ik had ook zeker geen zin om Alex te moeten zien.

Ik stond op, ging onder de douche, poetste mijn tanden, kleedde me aan en ging naar beneden om brood te maken en te eten. Ik ging aan tafel zitten tegenover mijn moeder.
"En, hoe was het gister op je eerste schooldag", vroeg mijn moeder. Ik schrok even ik was helemaal vergeten iets te verzinnen."Ach, wel oké", antwoordde ik maar. Mijn moeder keek me een beetje ergerend aan, ze hield er niet van als ik zo kortaf was, ze wilt altijd alle details weten. Maar ze vraagt niet verder, ze ziet dat ik een beetje down ben.

Als ik mijn brood op heb en mijn tas heb ingepakt, stap ik op mijn fiets en fiets ik naar Alex toe aangezien we altijd samen fietsen. Als ik bij Alex haar huis aankom bel ik aan, normaal staat ze altijd al buiten op me te wachten. De moeder van Alex doet open en kijkt me verbaast aan. "Hallo mevrouw Paii, is Alex nog niet klaar?" Vraag ik aan de moeder van Alex. "Alex is al weg, ze zei dat jij nog steeds ziek was", zei ze terug met een verbaasd en vragend gezicht. Ik was net zo verbaasd als zij was.