Wat nu? (Voltooid)

Hoofdstuk 12

Na dat ik een tijdje heb gelopen kijk ik hoe laat het is, het is al 21:00 uur.
Voor ik het weet zie ik een bankje en ga ik er op liggen.

Na een paar uur (denk ik) word ik wakker gemaakt. Ik kijk recht in de mooie blauwe ogen van Kevin. "Hé slaapkop, wat die jij hier nou het is midden in de nacht".
"Mijn ouders..., ze zijn er achter dat ik niet meer naar school ga".
"Ik snap het al", antwoord Kevin terug.
"Kom maar met mij mee naar huis, mijn ouders zijn bij vrienden slapen dus je mag wel in hun bed liggen".
"Graag", antwoord ik terug.

Wanneer we bij Kevin thuis aankomen zie ik een klein maar gezellig huisje met bloemen in de voortuin.
"Mooi huis heb je", zeg ik.
"Bedankt, ik kom hier eigenlijk alleen om te eten en slapen, de rest van de dag zwerf ik een beetje rond".
"Waarom?" Vraag ik.
"Daar wil ik liever niet over praten". Hij slaat zijn ogen neer.
Ik heb meteen spijt dat ik het heb gevraagd.

De volgende ochtend komt Kevin aan met een dienblad met een broodje en jus d'orange.
Ik glimlach naar hem.
"Lief", is het enige wat ik kan zeggen.
"Ow maar dit is niet voor jou, we hadden niet genoeg".
Ik weet niet wat ik moet zeggen.
"Grapjeee", zegt hij snel.
Ik Giechel een beetje.
"Je bent lief als je lacht", zegt hij.
Ik moet blozen.
"Ow sorry, heb ik iets verkeerds gezegd".
"Nee helemaal niet, ik vind het wel schattig", antwoord ik.

Voor ik het weet buigen we langzaam naar elkaar toe en zoenen we.
Daarna kijk ik hem lang in die mooie blauwe ogen van hem aan.
"Ik vind je leuk", zegt hij.