Double Luhan ; hunhan

||THIRTEEN||

(Warning: This chapter have some SPG scenes not suitable for 13 years old below.)

Song: My All by Mariah Carey 

--PLAY THE SONG--

Luhan's PoV

"Sir Luhan!"

"Ay anak ng!" Nagising na lang ako dahil sa sigaw ng driver.

"Nandito na po tayo, gusto ko sanang hindi ka gigisingin pero araw niyo po ng kasal. Lumabas na po kayo baka malelate kayo." Tumango lang ako at malungkot na lumabas.

Akala ko itinigil talaga ni Sehun yung kasal pero hindi pala. Nananaginip lang pala ako.

Pumunta na ako kay Papa. "Your just in time." Ngumiti lang ako sakanya. Ang daming tao dito sa labas ng simbahan. Ang sobrang dami. Ganito pala pag ikakasal ka sa isang prinsipe no? Alam kong live ito ngayon makikita yung mukha ko sa tv at tutok na tutok lahat ng tao saken. Baka ang mga tao dito sa mundo binuksan lahat yung tv nila para manuod lang sa kasal namin ni Lee.

Hindi ako papayag na ikakasal ako kay Lee pero si Papa may sakit eh baka pag hindi ko pakakasalan si Lee baka ma heart attack si Papa. Ayokong mangyari yun.

Bumukas na yung malaking pintuan ng simbahan at narinig ko yung mga tao sa labas ng simbahan nag simula nang mag usap at sumigaw. Nag simula ng naglakad ang mga groom's maid. (a

hindi bride's maid yung nilagay ko dahil groom yung ikakasal.)

Kami na ni Papa ang mag lalakad sa aisle kaya nagsimula na kaming maglakad at tumogtog na yung kanta na all of me. Naalala ko na naman si Sehun dahil yan yung kinakanta namin noon nung kami pa. Di ko mapigilang umiyak. Habang naglalakad ako umiiyak ako hindi tears of joy kundi tears of sadness.

"Anak okay ka lang ba?" Worried na tanong ni Papa saken at tumango lang ako. Hindi ko kayang tingnan si Lee lalong lalo na si Sehun.

Huminto kami dahil huminto si Papa. Pinahid niya yung luhang tumulo sa mga mata ko. "Wag kang umiyak anak, sigurado akong hindi na tears of sadness yan ters of joy na yan mamaya. Sure ako nyan." Huh? Tears of joy? Paano ako maging tears of sadness ang tears of joy? Nalilito na ako kay Papa. 

Di ko namalayan na nasa gitna na pala kami ng altar, di ko kayang tingnan ang mukha ni Lee. "Sige na anak tanggapin mo na." Di ko sinagot si Papa. Ayaw ko...

"Anak..." Kinuha ni Papa yung kamay ko pero nag mamatigas ako. 

"Luhan..." Nanigas ako sa kinatatayuan ko ng marinig ko yung boses na iyon. 

"Luhan are you not going to accept my hand? Are you not going to marry me?" May bahid ng lungkot sa boses niya. Umalis na si Papa sa tabi ko at nagulat na lang ako ng may humawak na naman sa kamay ko at ibinigay iyon sakanya. 

Dahan-dahan kong iniangat ang paningin ko kay...Sehun.

Nang makita ko yung mukha ni Sehun dun na naman tumulo yung mga luha ko. This time..ters of joy na.

This can't be happening... Sehun is in front of me smiling at me. "P-panong-"

"Hindi mo ba narinig ang balita?"

"News? What news?"

"That Prince Lee Min Ho decided to not get married to you and he also decided na tayo ang ikakasal. Lahat ng to pinlado namin to ni Lucian, ng mama at papa mo ng mga kaibigan mo at ni Lee."

"P-pero p-pano si Lucian? M-may anak na kayo?" Tumalikod ako sakanya. Hindi to pwede..

"I already introduce you to Liam, Luhan. He said that he wants you to be his Mommy." Tiningnan ko siya ng masama. Anong mommy?! Ano sa tingin niya babae ako? Ay jusmiyo!