Double Luhan ; hunhan

||F I N A L E||

So guys oo tama po yang nakita niyo sa itaas hahaha This is the last chapter. Hahaha sana po hindi po kayo maiinis kasi hindi ko po kasi kaya na maabot pa to ng 60 chaps..Kaya ayun. Sa lahat ng commenters,voters and readers maraming-maraming salamat po sainyo! Kayo po ang inspirasyon ko sa pag pagsusulat nitong storyang to! Yun lang po sana magustuhan niyo ang last chapter. 

___

Third Person's PoV

Luhan is the best actor in their country while Sehun? Alone, lonely And felt sad. Very Sad... Naka upo lang si Sehun sa sahig ng kalsada. Yes..Tumakas si Sehun sa bahay nila at iniwan yung pamilya niya para hanapin si Luhan, ganoon niya kamahal si Luhan. Tumutunog yung tiyan ni Sehun pag may makikita siyang tao na kumakain ng pagkain napansin naman ito ng isang babae at lumapit ang babae kay Sehun at binigyan ito ng pera at pagkain pero hindi ito tinanggpa ni Sehun kaya inilagay na lang ng babae yung pagkain sa tabi at ang pera naman ay sa kamay ni Sehun. Hindi gumagalaw si Sehun at naka tingin lang ito sa sahig. Epekto ito sa sobrang pagka lungkot. Naka ramdam ng awa yung babae kay Sehun noong umalis na ito.

May nakitang T.V si Sehun at tiningnan yung lalakeng kumakanta sa T.V. Sinabayan niya ito sa pagkanta. The Man Who Can't Be Moved.

  "Cause if one day you wake up and find that you're missing me
And your heart starts to wonder where on this earth I could be
Thinking maybe you'll come back here to the place that we'd meet
And you'll see me waiting for you on the corner of the street"

  "So I'm not moving, I'm not moving  ..."

Kinuha ni Sehun yung litrato ni Luhan at ipinakita ito sa mga tao na dumadaan sakanya at tinanong kung nakita ba nila itong si Luhan at puro hindi at kasagaran naman ay Oo at nakikita lang daw nila sa T.V. Bigla na lang sumakit yung tiyan ni Sehun at napahawak siya dito bumalik siya sa kinauupan niya ng anim na araw na ang naka lipas at umuupo parin siya doon at hinihintay si Luhan kung baka sakali makita siya nito. Tiningnan niya yung litrato at napahiga na sa sahig at kahit ang sobrang sakit na ng tiyan nito napangiti parin ito.

"I love you so much Lu...Please come back to me.."

And with that it all went black and Sehun slowly closes his eyes...

---

Lucian's PoV

Nasa Clark Street na ako at nakita ko yung traffic light na color red kaya inihinto ko yung sasakyan ko. Tiningnan ko yung paligid. Mga taong lumalakad at kasagaran na makikita ko ay mag nobyo. Napa tingin ako sa isang mapayat at maputlang lalake na naka higa at mukhang may hinahawakan ito sa kamay.Hindi ko alam pero bumaba ako sa sasakyan ko at lumapit dun sa kawawang lalake na naka pikit at mukhang natutulog yata.

Lalabas na sana ako ng pera sa bulsa ko ng makilala ko yung lalakeng naka higa.

This can't be...

Hindi to maari....

Sehun?

"Omygod! Sehun!!" Ibinuhat ko siya at isinakay sa sasakyan ko at pumunta sa isang malapit na hospital. Pagka dating ko sa hospital ibinuhat ko na naman siya ulit at inilagay yung isang kamay ko sa dibdib ni Sehun at laking gulat ko na..

Hindi na tumitibok pa ang puso ni Sehun. Hindi..Hindi pwede. Inilagay na siya sa stretcher. Ang sobrang putla na niya at ang payat payat na niya. Kung makikita siguro to ni Kuya ngayon- Kuya....Oo tama! Kailanagan kong papuntahin dito si Kuya! Kailangan na kailangan siya ni Sehun.