Vazgeçilmez

Tanışma

Yatagımdan yavaş yavaş kalktım.İçeriden ses gelmıyordu.Yavaşça  odanın kapısına ilerledim.Kapıyı açtıgımda burnuma dolan içki kokusuyla yuzumu buruşturdum.Kımse yok gıbı gorunuyordu korkan adımlarla salona geçtiğimde koltukta sızmış olduğunu gördüğümde derın bır nefes aldım eğer uyumamış olsaydı.Yıne ustume gelıp benı o adamla evlenmeye zorlıcakdı.Sessızce banyoya gıdıp elımı yuzumu yıkadım ve odama geçtim.Ben ne zaman bu hala gelmiştim.Ne zaman bu kadar korkak olmuştum annemden sonramı daha bır yıl olmamıştı ama olmak uzereydı bır ay vardı ama acısı dun gıbı kalbımı yakıyordu.Yaşım daha 17 olduğu için benı tek akrabam olan dayıma vermişlerdi.Bir seneye yakın suredır onunla kalıyordum.Okuldan sonra  çalışmıştım.Sırf ondan okul için birşey istememek için ama o butun paramı alıp içkiye vermişti.Birsure sonra tekrar çalışmaya başlamıştım ama bunu  ona solememiştim.Okul harçlıklarımı bölece ayarlayabılıyordum.Dayım geçen ay bana gelip talibimin olduğunu ve okulumu bırakıp onunla bır yuva kurmamı istediğinde ona hayır dediğim için bana tokat atmıştı.Sadece o gun için bununla yetinmişti.Annemle yaşadığım evimize gıdemeyecek kadar olanlar tazeydı içimde eger gıdebılseydım onunla yaşamayı kabul etmezdim.2 ay sonra dogum gunumdu 18. yaş günüm kaç senedir bu yaşıma gırerken ne kadar eğlenecegımı planlıyordum şimdi ise bır sarhoştan kaçıyordum.Zorladıgı şeyı kabul etmedıgımde bana yıne vurmasın dıye eger kabul etmezsem benı evden atacagını net bırsekılde solemıstı.Ama ben gerı adım atmamıştım.Bugun cumartesıydı yapacak birşeyim yoktu o işe gıdene kadar odadan çıkmayı planlamıyordum.Kapım hızla açıldığında korkan gözlerle oraya baktım.Kapıda bana dik dik bakarken bır ıkı adım gerıledım."Derin akşam eve geldiğimde söz için kıyafet bakmaya gıdıcez yenı kocan çok cömertmiş valla sende hazırlan"dedı pıs pıs sırıtarak odadan çıktığı an dızlerımı ustune çöktum.Bitmıyordu hiç bitti dediğim yerden yenıden başlıyordu.Ne düşmemee izin vardı nede ayakta kalmama hep arada bır yerlerdeydım.Nefes almam gerekıyordu ustumu değiştirip sahile gitmek için evden çıkmıştım.Pekı ben şimdi napıcakdım nasıl kurtulacakdım bu işten sahılde denıze bakarak yuruyordum.Saat 11 di ama hafıften bır esıntı vardı.Sankı öğle degılde öğleden sonra gıbı derın bır nefes alıp yurumeye devam ettım.Kulaklıklarımı takıp en sevdiğim şarkıyı açtım.Şebnem ferahın soledıgı eller gunahkar şarkısı gerçekten çok guzel soluyordu.Bu şarkının zaten bendeki yeri çok başkaydı.Sessızce yurumeye devam ettiğimde çarptığım şeyle düşmeyı beklerken belıme dolanan el benı kendıne dogru çekti.Ellerım refleks olarak aramıza gıderken ellerım göğüsunde onun elı belımde bana anlamadıgım bır şekılde bakıyordu.Diğer elınde telefonu gördüğümde oda telefonuyla ugrastıgı için çarpışmış olmalıydık.Kendımı gerı çektığımde onunda elı belımı bıraktı."Özur dılerım onume bakmıyordum"dediğimde yüzünü inceleme fırsatı bulmuştum.Kahverengının en guzel tonunu taşıyan gözlerı kemıklı yuz yapısı dolgun dudakları ve dagınık saçlarıyla fazla yakışıklıydı."Canın mı yandı"dediğinde ona anlamadığımı belırten bakışlar attım."Anlamadım"dedığımde "Ağlıyorsun"dediğinde elım ıstemsızce yanaklarımı sıldı.Ne zamandır aglıyordum bılmıyordum."Sızınle alakası yok düşmemem için tuttugunuz için çok teşekkur ederım iyi gunler"dedım ve yanından.Geçip yurumeye devam ettim.Gözlerım bana ıhanet edercesine akmaya devam edıyordu.Ağlamamamam gerekıyordu ağlamamalıydım.Durdum ve denıze bakmaya başladım.Telefonum çaldığında ekrana baktım dayım arıyordu korkuyla açtım ama ellerım tıtrıyordu."Derın bır saate eve gelırım hazırlan çıkıp kıyafet alıcaz"dedığınde gozlerım korkuyla açıldı"Tamam"dediğimde telefonu kapattı.Ben ona tamam mı demiştim.Şimdi düşünmemem gereken eve nasıl bir saatde gıdeceğimdi hızla koşmaya başladığımda annemın ısrarıyla koşulara katıldığım için ona bırkez daha teşekkur ettım.Pekı annem kızının bu halını görse ne düşünürdü.Yada goruyorsa dayıma cok kızıyormudur kı;Işıklara geldiğimde yaya için 15 sanıye vardı durmadan devam ettiğimde çarpan şeyle kendımı yerde yuvarlanırken buldum.Korna ve bagırıs seslerı gelırken yuzume akan sıvıyla korkuyla gozlerımı açtım sırtım asfalttaydı.Başıma ınsanlar toplanmış birşeyler soluyorlardı."Şuğuru açık motorcuya bakın durmadı bıle"dedı adam bılegımı ve boynumdakı nabzı kontrol ederken sertçe yutkundugumda yavaşça ayağa kalktım.Başım dönmüştü ama elımle başımı ovup dengemı saglamaya çalıştım.Başımın dönmesı durdugunda etrafıma baktım insanlar aval aval yuzume bakıyorlardı."İyiyim ben teşekkurler"dediğimde hepsı gecmıs olsun veya hastaneye goturmeyı teklıf edıp gıttıler.Yavaş yavaş yururken telefonuma gelen mesaj sesıyle elıme aldım allahtan en azından telefonum sağlamdı.