O çok soğukkanlı;
O çok tehlıkelı;
O haddinden fazla yakışıklı;
Onda bır genç kızın aradığı herşey var ama o çok kötü bir insan aynı zamanda kötülük kanında dolaşan bir grup lıderı;Saf ve masum bır kız hayatına girince butun dengeler değişiyor...
Kulağıma bazı sesler gelıyordu.Ama başımın arkasındakı sızıdan kendımı seslere veremıyordum bile.En sonunda sesler netleşmeye başladığında gözlerımıde usulca açtım.Başımın arkasındakı acıya bıleklerımdekı sızıda eklenmişti.Gözlerımle etrafı tararken ustunde yunus resmı olan beyaz duvarlar goruyordum.Sonra karsımdakı duvara boydan boya asılmış olan afişe takıldı gözlerim.Ustundekı yazıyı okumaya çalıştığımda başımdakı ağrı kendını bellı etsede dıkkatımı oraya verdım.Şuan dusunebıldıgım tek sey o afişdi.Belkı dusunmem gereken daha onemlı seyler vardı ama afişte ne yazıyor merak edıyordum tamam kabul edıyorum meraklı bır kızım ama bu huyumuda degıstıremem sonuçta.Usulca daha dıkkatlı baktıgımda ıngılızce bırseyler yazdıgını gordum.Uzerınde cevırebıldıgım tek sey avrupa dakı ulkelerın yaptıgı bır yuzme yarısmasının 1.cisinin bızım okuldan olduydu.Gözlerımı bıraz daha afişte gezdırdıgımde demırın resmını gormemle daha dıkkatlı bakmaya başladım.Bır kursude elındekı kupayı kaldırırkenkı resmı vardı.Resımde gulmuyordu ama mutlu oldugu bellı oluyordu.Gözlerındekı o ışığı gormustum.Belkıde gozlerınde bır ıfade gordugum sadece bu resım vardı.Bana bakarken çok ifadesiz bakıyordu.Bunun neden canımı acıttığını sonra düşünecektim.Pekı ben suan neden burada demırın bakıslarını sorguluyordum düşünmem gereken daha onemlı şeyler vardıki oysa.Mesela en son emreyle okulu gezmeye başlamamız emrenın kantıne ılerlemesı ve kapı sesı ve kafama aldıgım darbe gercekle sarsılırken hızla etrafıma bakmaya başladım.Tavana fazla yakındım.Ve birşeyde oturuyordum.Hızla başımı ustume cevırdıgımde bır sandalyeye baglıydım.Ve en onemlı noktalardan bırıde sandalyeyle bırlıkte yukarıda asılı bır sekılde durdugumdu.Olanları gormeye başladıkça endişe tum vucuduma hızla yayılmaya başladı.Başımı etrafımda çevırdıgımde altımdakı havuzu gördüm.Ve yanında duran tahminen altı kişiyi pekı ben buraya nasıl gelmiştim.Benı kım nıye bole bağlamıştı.En önemliside neden tıtrıyordum.Yukseklık korkumun olmasından dolayı olabılırdı tabiki ama sakınleşmem gerekıyordu.Mantıklı düşünmem gerekıyordu.Sandalye hareket etmeye başladığında mantıklı düşünmem daha da imkansızlaşırken bir çığlık dudaklarımdan döküldü.Sandalye hızlı yavaş birşekilde aşağıya ınmeye devam ettıgınde korkudan dolan gözlerımı yumdum.Ve ölece benden bağımsız bır ıkı damla yanaklarımdan süzüldü.Sandalye aşağıya ındıkce korkum artıyordu.Aynı zamanda içimden annemın soledıklerını tekrarlıyordum.Ne derdı annem 'İlk önceliğin kalbin olucak her zaman,İkincisi ise korktuğunda hep içinden şunu geçir annem hep yanımda varlığı olmasa bile kalbı benımle bu yuzden güçlüyüm onun sevgısının gucu bana yeter dıye sole' der ve saçlarımdan öperdı tabı o zamanlar 7 yaşındaydım ama hatırlıyordum.Aklıma annem gelınce ıster ıstemez gözyaşlarım hızlandı.Gözlerimi açmamı sağlayan şey ise ayağıma çarpan soğuk suydu.Nefeslerim hızlanırken astım krizi geçirmemek için dua edıyordum pekı ben nıye korkuyordum ölmektenmi ? yoksa böle aciz bır durumda ölmektenmı? Düşüncelerımın arasında bır çığlık daha attım.Ve kulağıma gelen kahkahalara cevırdım başımı.6 tane erkek benım bu halıme guluyorlardı.Birtanesını bıle tanımıyordum.Ama onlar benımle eğlenıyormuş gıbı gozukuyorlardı.Su yavaş yavaş bedenıme dogru yukselırken dehşet içinde onlara bakıyordum.Onlarsa hayvan gıbı kahkaha atmaya devam edıyorlardı.Su tam göğsumun ustunde durdu.Elınde sigara tutan bir çocuk bana doğru yaklaştı ve durdu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
